Dwarsverbanden?

Over ritueel misbruik, bizar beleid van politie rond aangifte seksueel misbruik en opheffing Amber Alert

Aline Terpstra, 7 april 2021

Inleiding

Esther en vele andere slachtoffers van ritueel en georganiseerd kindermisbruik spreken van betrokkenheid van hooggeplaatsten bij cultmeetings en het gelieerde pedoseksuele netwerk. Esther vertelt o.a. in fragmenten deel 2 dat zeker niet alle betrokken hooggeplaatsten uit vrije wil hieraan deelnemen. Sommigen zijn erin gechanteerd, met behulp van slachtoffers als Esther die als kind en tiener hen moesten verleiden tot seks en andere misdaden, waarvan foto’s werden gemaakt. Esther vertelt dat deze foto’s vervolgens werden gebruikt om hen te dwingen tot ernstiger misdaden, die opnieuw werden gefotografeerd. Esther vertelt ook dat zij er als kindseksslavin in hoge kringen getuige van was dat dergelijke foto’s gebruikt werden om hooggeplaatsten onder druk te zetten om bepaalde politieke/beleidsbeslissingen af te dwingen. Ook vertelde zij mij dat kinderen die opgroeien in satanistische gezinnen, niet vrij zijn in hun beroepskeuze, maar hierin een opdracht krijgen. Andere slachtoffers bevestigen dit. Studies die kunnen  helpen een functie te krijgen binnen justitie, politie, politiek en onderwijs zijn belangrijk, maar ook functies binnen bijvoorbeeld (jeugd)hulpverlening zijn in trek.

Een voormalig leidinggevende bij de zedenpolitie vertelde mij hoe deze in diens tijd al zeer verbaasd was over de uiterst lage straffen die Officieren van Justitie eisten voor pedoseksuele misdrijven en de eveneens zeer lage straffen die werden opgelegd door de rechterlijke macht. Wat Esther en andere slachtoffers vertellen over de werkwijze van het cultnetwerk, zou hieraan ten grondslag kunnen liggen. In een eerder artikel heb ik uitgebreid uitgelegd – hoewel ik omwille van o.a. privacy helaas niet alle redenen hiervoor kan publiceren – waarom ik Esther geloof en haar getuigenissen betrouwbaar acht. Dat geldt ook voor deze getuigenissen. Ik zit met mijn neus bovenop Esthers gevecht om zich te ontworstelen aan deze pedoseksuele cult en ik kan een stukje daarvan met eigen ogen waarnemen, ook ondersteunend bewijs. En ik geloof haar. Ook hierin.

Ik begrijp dat jij als lezer -afhankelijk o.a. van je levensweg, voorkennis en ervaring –  mogelijk een andere positie inneemt dan ik als het gaat om de geloofwaardigheid van Esthers getuigenissen. Toch wil ik je uitdagen om – al is het maar als hersengymnastiek –  eens door deze bril naar twee recente nieuwsitems te kijken: hoe zien onverklaarbare beleidsbeslissingen er vanuit dit perspectief uit? We richten eerst de schijnwerper op de werkwijze van politie inzake aangiftes van seksueel misbruik, daarna op het besluit van de Nederlandse politie om Amber Alert op te heffen.

Werkwijze van politie bij aangifte zedenmisbruik speelt daders en dadernetwerken in de kaart

Recent, 21 maart jl.,  publiceerde het Parool een helder artikel over de werkwijze bij politie in geval van aangifte van een zedenmisdrijf. Nederland is het enige land wereldwijd waar sinds 20 jaar eerst een informatief gesprek met de politie moet worden gevoerd. Journalist David Hielkema schrijft:

‘Volgens de zedenpolitie is dit nodig om een inschatting te maken of het gaat om een strafbaar feit en om het slachtoffer uit te leggen wat de consequenties van een aangifte zijn. Vaak wordt verteld dat de kans op vervolging van de dader klein is, dat een aangifte veel tijd kost of dat het bewijs gebrekkig is. Na dit gesprek volgen veelal twee weken bedenktijd waarin iemand kan besluiten een aangifte wel of niet door te zetten. In de praktijk heeft de werkwijze van de zedenpolitie een ontmoedigend effect op zedenslachtoffers, waardoor aangiftes uitblijven.’

Het effect laat zich raden. Als zelfs de politie – het orgaan in onze rechtsstaat dat als doel heeft om misdadigers te pakken – een ontmoedigingsbeleid voert, wat voor effect zal dat hebben op slachtoffers? Voor de meesten van hen is de stap naar aangifte toch al enorm. Precies, slachtoffers gaan twijfelen en slechts iets meer dan de helft van de slachtoffers die zich melden, doet vervolgens daadwerkelijk aangifte. Nog zeer recent had ik in mijn werk als GZ-psycholoog een intake met een misbruikte vrouw die het op die manier was vergaan.

Het artikel in het Parool vertelt dat deze werkwijze in 1999 is ingevoerd. Het jaar waarin ook de LEBZ werd opgericht, de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken. Het oorspronkelijke doel van de LEBZ, terug te vinden op hun website  -gewijzigd nadat Argos hiervan melding maakte – was het voorkómen van valse aangiftes van onder meer ritueel misbruik. In de praktijk bleek dat de instelling, houding en werkwijze van de LEBZ zeer ontmoedigend werkte en vrijwel niemand meer tot aangifte kwam, zie het artikel van Argos hierover. De werkwijze van de politie rond aangiftes van seksueel geweld in het algemeen heeft een soortgelijk effect: bijna de helft minder aangiftes. André de Zutter, rechtspsycholoog die in het Parool wordt geciteerd, stelt op basis van onderzoek dat echter maar 5% van de aangiftes vals zou zijn.  Na 20 jaar is er met deze gegevens maar één conclusie mogelijk: dit beleid werkt niet. Dit moet anders. En snel.

Het laat zich raden wie baat heeft bij deze werkwijze van de politie: daders van seksueel misbruik en de met hen verbonden netwerken. De prangende vraag rijst: uit welke koker komt dit beleid? En wie is of zijn er verantwoordelijk voor dat dit overduidelijk falende beleid, van zowel de LEBZ als van de zedenpolitie, niet wordt teruggedraaid?

De Nederlandse politie besluit om Amber Alert op te heffen

Andere recent en zeer alarmerend nieuws is, dat de politie heeft besloten om Amber Alert, het zeer succesvolle landelijke waarschuwingssysteem bij urgente kindervermissingen en -ontvoeringen,  op te heffen. Weg expertise, weg netwerk, weg jarenlang opgedane ervaring waar zo hard voor geknokt is ten behoeve van de veiligheid van onze kinderen. Medeoprichter Frank Hoen zegt op de website van Amber Alert: “Ik vind het verbijsterend dat de politie geen rekening houdt met de enorme doorbraken die wij de afgelopen jaren hebben geboekt in het terugvinden van verdwenen kinderen. We hebben talloze jongens en meisjes het leven gered. (…) In de 1040 keer dat het Amber Alert-systeem ingezet werd, werd het kind in 94 procent van de gevallen veilig terug thuis gebracht. “Het hele netwerk houdt op te bestaan, ook in het buitenland. En dat zonder enig overleg”, aldus Hoen in een reactie tegen nu.nl.

Waarom in vredesnaam iets veranderen wat perfect werkt? De politie zegt dat Amber Alert geïntegreerd moet worden in Burgernet. Dit heeft echter een veel kleiner bereik en kan niet over de grens, terwijl Amber Alert een fijnmazig internationaal netwerk heeft waaraan jarenlang gewerkt is en waar drie miljoen burgers in meehelpen. Amber Alert was zelfs zo succesvol dat het netwerk in heel Europa is uitgerold (zie artikel hierover op hun website), een noodzakelijke stap omdat kidnappers vaak niet binnen de landsgrenzen blijven. Welke reden kan er zijn om een zo succesvolle organisatie die het dierbaarste wat we hebben – onze kinderen – beschermt, om zeep te helpen?

Deze keuze ‘heeft onder meer te maken met kosten en efficiëntie’, zegt de politie. Geld mag hier geen doorslaggevend argument zijn. Maar zelfs dat argument kan niet kloppen. Iedereen die binnen een organisatie heeft gewerkt weet hoeveel tijd, inspanning en zeker ook geld het kost om processen en infrastructuur op te tuigen en soepel te laten verlopen. Daarbij kan het opheffen van iets wat goed of in dit geval zelfs uitstekend loopt, nooit efficiënt zijn. Bij het upgraden van Burgernet tot dezelfde kwaliteit zullen veel kinderziektes moeten worden overwonnen. Dat kost veel tijd, mankracht en ook heel veel geld. En dat gaat altijd ten koste van efficiëntie, d.w.z. resultaten. Lees in dit geval voor ‘resultaten’: opgespoorde vermiste kinderen. Het argument van de politie (geld en efficiëntie) kan dan ook op lange termijn niet kloppen.

Bovendien, het succes van organisaties staat en valt met gepassioneerde mensen aan de top. Amber Alert is ontstaan uit persoonlijke passie van twee mensen die zich hiervoor offers getroost hebben, zie hiervoor de zeer lezenswaardige verhalen over de ontstaansgeschiedenis van Amber Alert.  Welk steekhoudend argument kan er dan zijn om een goedlopende, zeer essentiële organisatie als Amber Alert om zeep te helpen, een paar jaar nadat het initiatief vanwege succes in Europa is overgenomen?

Op hun website noemt Amber Alert noemt de beleidskeuze van de politie een ondoordachte beslissing die kinderlevens gaat kosten. Dat dit kinderlevens gaat kosten ligt zeer voor de hand. En laten we  ervoor waken om ons daarbij zand in de ogen te laten strooien door een politiewoordvoerder die in berichtgeving via nu.nl stelt: ‘De verandering heeft verder geen invloed op de kwaliteit van de opsporing van vermiste kinderen. Amber Alert werd gemiddeld twee keer per jaar ingezet.’ Het getal ‘twee per jaar’ is misleidend, regionaal worden er gemiddeld 20 verstuurd. Maar bovendien, van een zo goed lopend opsporingsnetwerk als Amber Alert gaat ook een preventieve werking uit, zoals Diederik Greive (op dat moment hoofdofficier van Justitie), in een interview met Amber Alert terecht aangeeft. Elke misdadiger houdt bij het plannen van misdaden vooral rekening met de pakkans. Als die groot is, zoals door inzet van Amber Alert bij kindervermissing, zal dat plegers tegenhouden. Dus ja, dat dit kinderlevens gaat kosten laat zich raden.

Maar heeft Amber Alert gelijk als het stelt dat dit een ondoordachte beslissing is? Onze politie is toch niet zo dom dat zij zelf alle bovenstaande argumenten niet kan bedenken? Moet hier niet de vraag rijzen of hier wellicht iets heel anders aan de hand is? Het is overduidelijk wie baat hebben bij opheffing van Amber Alert: kidnappers van kinderen, onder wie vaak pedoseksuelen. Dit kan ook een politieman zijn, zoals we weten uit de opgeloste verdwijningszaak van het 12-jarige meisje Milly. Wat als dergelijke mensen of gechanteerde mensen op posten zitten waar ze aan beleidsknoppen kunnen draaien?

Dwarsverbanden?

Esther en vele anderen vertellen ons hoe het rituele en daarmee verbonden pedoseksuele netwerk o.a. kinderen nodig heeft voor haar misdaden, zie o.a. fragmenten deel 4 waar zij erover vertelt hoe zij als kind zelf ervoor werd ingezet om een ander kind te kidnappen. Zou het kunnen dat er mensen in overheidsfuncties op invloedrijke posities zitten die Amber Alert willen opheffen, juist omdat het te succesvol is? En die er baat bij hebben dat van seksueel en georganiseerd (ritueel) misbruik geen aangifte wordt gedaan?

Amber Alert is een petitie gestart