Esthers eigen verhaal, fragmenten deel 8

Introductie, Aline Terpstra, 10 april 2021

In fragmenten deel 8 vertelt Esther over een ‘feest’ met hooggeplaatsten waar zij als tiener wordt ingezet om de gasten sexueel te vermaken. Esther vertelt ons hoe afschuwelijk het is als zelfs het beetje bescherming dat de degenen die haar als eigendom beschouwen haar bieden (zorgen dat je niet doodgaat), wegvalt.  In ‘het normale leven’ lees je hoe Esther als tiener ontdekt dat er ook een gewone wereld bestaat, waar misbruikt worden worden door familieleden niet gewoon is. De start van een lang bewustwordingsproces. 

Esthers eigen verhaal, door Esther

Speciale gelegenheden (sekswerk)

Op een dag werd ik opgehaald met de auto en ik stapte netjes zoals altijd in. Er waren vaste plekken waar ik naartoe moest gaan wanneer ik opgehaald zou worden, afhankelijk ook van mijn leeftijd. We reden deze keer langer dan we meestal reden en ik herkende de weg niet. Onbekende wegen, betekenen onbekende gebeurtenissen, betekende extra alert zijn. Vanbinnen ging alles op scherp. Ik moest me omkleden en werd halverwege in de auto even gechecked of alles goed zat en ik werd geholpen met mijn haar. Meestal gaat dat zo. Ik kleed me om en weet dan dat ik iets moet gaan doen en schiet in mijn rol van maitresse, prostituee of handlanger. Als een robot gaat er een soort programma in werking, waarin ik bereid ben alles te doen, uit angst voor represailles.

We kwamen aan bij een soort landgoed waar een gebouw stond dat iets weg had van een hotel met een grote lobby met zalen. Ik werd naar een zaal gebracht waar een groepje mensen zaten te lachen en te praten. Alcohol was te ruiken toen ik langs de mensen achter A aan liep en de sigaren en sigarettenrook hing in de hele kamer en doordrong mijn longen binnen. Ik had er niet heel erg veel moeite mee met die geuren, ik was het wel gewend, maar toch viel het me elke keer weer opnieuw op dat die geuren er waren en steeds weer mijn longen binnendrongen. De mannen maakten veel geluid. Ze lachten, soms schreeuwde er iemand en er werd voluit gepraat.

Toen ik langs een paar tafels liep, werd er ook gefloten en sommigen kregen de kans om op mijn kont te slaan. Ik was er niet verbaasd over. Ik had ook wel de kleding aangedaan die dit gedrag beïnvloede en was er allang op voorbereid. Ik had alleen de setting niet verwacht. Een onbekende omgeving, en de sfeer was erg zakelijk en lacherig en de mensen zagen er erg verzorgt uit. De vrouwen die aanwezig waren hadden mooie jurken en mantelpakjes aan en de mannen waren allemaal in pak met mooie glimmende schoenen en gekamde haren. Het viel op dat het een nette groep was, die zin hadden in een feestje. Ikzelf liep erbij als een serveerster in een te kort rokje met een string. Ik had alleen een schort over mijn buik en iets wat je een bh kan noemen eronder. Een doek in mijn haar om een echte serveerster te lijken. A. wees me naar een tafel en op de automatische piloot klom ik erop. 

Er werd gejoeld door een paar mannen en de muziek ging aan en ik deed mijn dansje op een automatische piloot. Ik danste zo vaak op muziek. Als je dan elegant probeert te zijn en sexy bewegingen maakt, kom je al een heel end. Tussendoor soms iets uit doen maakt de mensen, vooral de mannen, weer wat alerter en dan kan je gewoon vragen wat ze willen. Wat je moet doen wordt gewoon verteld en je hoeft het alleen maar te doen. Dom spelletje vind ik het altijd, maar hoe beter ik het doe, hoe sneller iedereen straks klaar is en hoe sneller ik weer naar huis kan. Mijn doel was zo goed mogelijk mijn werk doen en zo snel mogelijk veilig naar huis.

Toch waren de meeste van dit soort afspraakjes in een andere setting. Minder zakelijk en minder sjiek en de mannen waren snel agressiever en aanvallend. Deze mensen waren afwachtend en genoten gewoon van mijn optreden en daardoor wist ik op een gegeven moment niet meer wat ik moest doen. Ik werd ideeloos en begon wat meer te stuntelen. Door mijn twijfel en doordat er iemand een vervelende opmerking maakte over mijn gestuntel, vroeg ik zonder er goed over na te denken, zijn er geen andere kinderen, die met me mee willen spelen? Kinderen doen het altijd goed en aangezien ikzelf al wat verder in de tienertijd was, werd ik steeds wat minder interessant. Tenminste zo voelde ik het.

Er werd gelijk geroepen door A, die achter in een hoekje stond. Zo, jij wilt wel heel snel he vandaag. Wat vinden de anderen ervan? Riep hij door de zaal. Er werd heel hard ja geroepen en A duwde een meisje van een jaar of 6 mijn richting uit. Ik had haar nog niet eerder gezien, maar op het moment dat ik haar zag, had ik spijt. Ik zag haar ogen en haar angst in haar hele lijf en de grond voelde alsof deze onder mijn voeten weg viel. Ik had haar verraden en ik wist heel goed hoe dat voelde. Bijna gelijktijdig zette ik een knop om in mijn hoofd en gleed weer terug in mijn rol, gelijktijdig met het horen van de triggerwoorden die mij nog meer in actie zette. Ik keek op en zag opa zitten aan een tafel met een statige man en achter die man stonden 2 mannen tegen de muur aan. Ze leken wel bewakers. Ik werd daardoor geïntimideerd en voelde me opeens totaal niet meer veilig en trok voor mijn gevoel wit weg. Opa en W zaten daar naast elkaar. Die man, waarmee ik eerder in een klein boshuisje was geweest en mijn vriendinnetje vermoord had, zat daar naast opa. Er ging een knop om en ik trok het meisje wat ondertussen bij mijn tafel gearriveerd was omhoog aan haar arm en begon samen met haar te dansen op de tafel. Ik vertelde haar dat het goed zou komen, samen konden wij deze groep wel aan en straks lagen we weer lekker warm in ons eigen bed. 

Ik lachte en verdween in het gevoel dat het zo leuk was en zo gezellig. Ik zoende haar, kleedde haar uit en liet haar mij uitkleden en nodigde de mannen uit om te komen. Eerst 1, daarna 2, totdat we in een groepsverkrachtingssessie belandden. Sommigen wilden liever mij, sommige liever het kleine meisje. Sommigen bleven gewoon aan hun tafeltje zitten kijken en dronken rustig hun drankje op en de vrouwen deden net alsof ze reuze plezier hadden met de mannen die geen seks haalden.

Ik heb het kleine meisje weggedragen zien worden, ze was te moe om te lopen en bloedde van onder. Ik wist dat er goed voor haar gezorgd zou worden, want dit meisje was sterk. Dit meisje had niet gegild, had niet tegengestribbeld, dit meisje was het ideale gebruiksvoorwerp, net als ik altijd was geweest en nog was. Dit meisje zou ik vaker tegenkomen, ergens troostte dat mij. Mijn actie had haar niet vermoord.

Schuren

De schuren zijn een gevaarlijke plek voor mij. Ten eerste omdat het meestal onverwachte dingen waren die daar plaatsvonden. Er kwamen veel randmensen. Mensen die wel bij de grote groep hoorden, maar niet bij de kleinere en voelden zich daardoor machtiger en meer geoorloofd om dingen te doen. Martelingen werden hier gedaan en het opnemen van porno met en zonder dieren.

Voor mij betekende dit onverwachte mishandelingen of daden, welke vaak gewild waren en waar ik me niet genoeg op kon voorbereiden. Het opnemen van de filmpjes was nog redelijk planbaar, maar als ik naar een schuur ging wist ik het nooit van te voren. Daarnaast gingen ze vaak heel ver en werd het altijd een soort uitgebreide martelsessie, waarbij op sommige momenten juist de camera uit of juist dichterbij kwam. Het klikken van de camera, het draaien van het bandje, de lampen, en dan het eindeloze gestoot in mijn lijf zijn soms dagen aanwezig als ik wakker ben en in mijn dromen. Het houdt nooit op, het is er altijd. De pijn en tegelijkertijd de verdoofdheid en het willen vluchten uit mijzelf. Het zit zo diep ingeworteld. 

Het helpt niet dat ik weet dat de beelden op internet ronddwalen en door veel mensen bekeken zijn en sommige zeker nog steeds worden bekeken. Ik heb een keer de site gezien waar vanuit ze het bijhielden, ik had een filmpje waar meer dan een miljoen downloads op waren. Ik was toen volwassen en ze dreigden ermee, dat ze dat ook met mijn volwassen beelden zouden doen. Ik was nog zo naïef dat ik dacht dat tegen te houden, maar ook die dwalen rond op internet. De gedachten dat anderen seks hebben door te kijken naar mijn lijf, terwijl ik dat soort dingen niet meer doe, zijn bijna ondraaglijk. Maar het is zoals het is.

Elk krantenartikel waarin staat dat er kinderporno is gevonden, voelt opnieuw als een messteek, opnieuw verkracht worden, want wie zien het nu nog meer. Wie gaat mij herkennen. Misschien niet reële gedachten, maar wel aanwezig. Tuurlijk wil ik dat ze opgepakt worden, maar het is een illusie dat het van het internet af komt. Een van de schuren had een kooi. Een kooi waar in ik vastgezet kon worden, met mijn benen omhoog en als een soort vogelkooi, kon er dan een deurtje open, waardoor ze seks met me konden hebben. De kooi werd omhoog getakeld, zodat ze er makkelijk bij konden. Ze vonden het leuk om af en toe een emmer koud water over me heen te gooien en me dan hard te verkrachten. Ik heb het nooit begrepen.

In 1 van de schuren werden hanengevechten gehouden. Veel drank, veel geschreeuw en de hanen slachten elkaar af totdat er 1 echt dood was of zo goed als dood. De winnaar kreeg een flink pak geld en er waren nog meer meisjes en jongens voor de seks. Omdat ze zo dronken waren, waren ze onvoorspelbaar. Dat zorgde er soms voor dat degene die die avond op me moest passen het heel druk had, of wanneer hij zelf ook aan de drank ging, ik aan ze was overgeleverd.

Ik was afhankelijk van anderen of ze me zouden laten leven of beschadigen of niets zouden aandoen. Die angst is moeilijk mee te dealen. Seks is te doen, martelingen ook, maar niet het vertrouwen kunnen hebben dat iemand zorgt dat alles goed genoeg gaat is niet te doen. Je leven stort dan in een ogenblik in, zodra je zo iemand ziet die zijn taak verzaakt en dan ben je overgeleverd aan onbekende grillen van bezopen mannen en vrouwen.

Gewone leven

Mijn leven thuis was ook wel anders dan in andere gezinnen. Dat merkte ik pas toen ik met een klasgenootje mee ging naar haar huis om te spelen. Haar moeder zat thuis klaar aan de eettafel met een kop thee voor ons allebei en een koektrommel voor haar op tafel. Ze opende de trommel met eenvoudige ouderwetse kaakjes erin. Ik was gewend vanuit thuis dure en luxe koekjes te eten en deze eenvoudige kaakjes hadden we nooit. Ik pakte er 1 uit de trommel, waarbij de moeder zei, pak er maar 2 hoor, je kan het wel gebruiken. Ik was zo mager als een lat en zag er waarschijnlijk wat ondervoed uit. Ik pakte er nog 1 en de eerste vraag die ze stelde was hoe onze dag was.

Ik viel stil. Ik keek haar aan alsof ze gek geworden was en kon geen antwoord geven op de vraag. Haar dochter, mijn klasgenootje begon ontspannen te vertellen over wat er die dag in de klas was gebeurd en wat we hadden gedaan voor lesstof en ik was stil. Ik aanschouwde een gezinsgebeuren met ontspanning en gezelligheid alsof dit de eerste keer in mijn leven was dat ik zoiets meemaakte. Zonder dure, speciale koekjes, zonder alcohol of seks, gewoon een moeder aan de eettafel in de keuken met thee en koekjes voor haar neus en een eenvoudige vraag met hoe was je dag.

Vanaf die dag begon ik te beseffen dat mijn leven anders was dan die van sommige anderen. Ik begon vragen te stellen tegen een ander klasgenootje of zij ook weleens mee moet naar plekken waar mannen seks willen en of ze wel eens echt naar de dokter moet wanneer ze zegt dat ze naar de dokter moet enz. Alsof de wereld een deur openzette en ik in een totaal andere wereld terecht kwam.

Dat ik soms bijna mijn spreekverbod vergat kwam me duur te staan. Zodra er geluiden waren opgevangen dat ik vragen had gesteld over seks en buikpijn aan een klasgenoot, gingen alarmbellen rinkelen en de volgende dag kwam mijn oom me halen van school onder het mom van dat ik naar een arts moest. Ik ben die dag op een rad vastgebonden en steeds onder water gehouden, omdat ik moest leren mijn mond te houden. Ik wilde alleen maar ontdekken waarom het leven van sommige anderen anders is, ik begreep de wereld niet meer en die nieuw ontdekte wereld voelde fijn, meer was het niet. Ik was niet ongehoorzaam, maar hun vonden van wel. Voor mij werden de bevestigingen steeds groter en ik werd er depressief van. Ik besefte meer en meer dat ik een hoop ellende mee had gemaakt en anderen niet en ik werd jaloers.

Mijn ouders waren harde werkers als het ging om het bedrijfsleven en dat werd van mij ook verwacht. In de ochtenden moest ik vaak al voor 6 uur helpen in het bedrijf en in de weekenden, wanneer ik niet hele weekenden weg was naar afspraken en feesten, runde ik het huishouden. Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 7 was toen ik leerde hoe je de wc goed boent en de vloer en de badkamer en later kwamen er steeds meer klusjes bij. Rond mijn 10de deed ik het hele huis van onder tot boven, ik haalde de weekboodschappen in mijn eentje op de fiets en waste ook nog de 2 auto’s die voor de deur stonden. Ik kreeg er wel wat geld voor en vond het niet het ergste van de wereld. Pas nu in mijn volwassenheid besef ik dat het slavinnen werk was zoals het ging en voel ik me er rot over, maar toen was het een uitvlucht. Vrije tijd kende ik niet. Hard werken zorgde voor afleiding, zorgde ervoor dat ik me nuttig voelde en het belangrijkste, ik hoefde niet naar een andere plek waar ik misbruikt zou worden.