Angst voor Kerst

Ds. G. van der Schee, december 2020

Niet iedereen ziet uit naar Kerst. Dat weten we van mensen die eenzaam zijn. En daarom worden er allerlei initiatieven genomen, door familie, buren, kerken, #nietalleen. Ook al wordt de eenzaamheid niet structureel anders, de aandacht is voor velen in ieder geval een warm lichtpuntje in donkere dagen. Ook voor de brengers van dat licht, want (uit)delen maakt je rijk.

Er is nog een andere groep die niet uitziet naar Kerst. Sterker nog, ze zijn er zelfs bang voor en liggen er wakker van. Het is een voor velen onbekende groep. Ik wist er een jaar geleden ook nog niets van. Voor hen hangt Kerst samen met duistere bijeenkomsten. Er zijn wel kaarsen, een boom, gezang. Zelfs een vuur, maar geen hoop, wel angst, doodsangst.

Tegenovergesteld

Waar Kerst gaat over het wonder van Immanuel, Christus’ komst als kwetsbaar kind in een gebroken wereld, moet in de bijeenkomst van de cult (zie eerdere artikelen in ND en bij Argos) de mens de zonde weg doen en gruwelijke offers brengen ter ere van Nimanuel, satan. In een strakke hiërarchie worden kinderen en afvalligen slachtoffer van een inktzwarte cultus.

Een getuige (ex-betrokkene) schrijft: ‘’De ruimte is donker en wordt verlicht met rode lampen, daar waar je mag lopen. Alleen de offerplek is groot verlicht door vuur. De hele ambiance voelt als heel speciaal en belangrijk. Alleen al door de lampen en het vuur word je stil en houd je je gedeisd. Uit elke hoek kan er iemand opduiken die je laat schrikken, je ziet ze niet snel aankomen. Mede door de zwarte kleding die iedereen, behalve de kinderen onder 16 jaar, draagt. De kinderen zijn naakt en vallen het meest op.

Het ergste is het offer, als krijsende kinderen geofferd worden tot verzoening van zonden van familie en voorgeslacht, terwijl er ondertussen liederen klinken en muziek, eentonig tromgeroffel.’’

Kinderoffers

Vanuit het Oude Testament ben ik bekend met de gruwel van kinderoffers (zie o.a. Deut. 12:31, 2 Kon. 16:3, Psalm 106:37 en Ezech. 16: 20,21). Het wordt uitdrukkelijk verboden door de Heer (Deut.18:10). Hijzelf vraagt geen mensenoffer, maar voorziet Zelf in een verzoenend offer voor onze zonde, in Jezus, het Lam Gods.

Het lijkt onvoorstelbaar dat in onze beschaafde land kinderoffers nog steeds plaatsvinden en onder de radar blijven. Met Kerst gebeurt het tijdens bijeenkomsten van de cult bij een omgekeerd kruis. Angstaanjagend, gruwelijk, dodelijk.

Naast kinderen worden ook afvalligen geofferd om de groep zuiver te houden. De kans dat het jou zal overkomen neemt toe als je je in de weken ervoor niet strikt houdt aan de regels van de cult. Dat kan al zitten in het te laat komen op een afspraak van de cult. De Adventweken zijn dus heel stressvol, vanwege de angst ook maar iets fout te doen; en vol van geestelijke strijd.

Bidden

Wat een schril contrast met een mooie Kerstavonddienst waar Jezus centraal staat, de vreugde in de langverwachte Redder, Messias. Dat Licht in de duisternis gun ik iedereen.

Vanaf nu zal ik rond Kerst niet alleen bidden voor eenzame mensen en voor mensen die het Licht der wereld nog niet kennen, maar ook voor mensen, en speciaal de kinderen die vastzitten in het bizarre tegenovergestelde van de blijde boodschap. Biddend voor hen voor moed om eruit te stappen en voor christenen die hen willen opvangen en helpen de genade van Christus tot in het diepst van hun ziel eigen te maken.