SPOEDOPROEP GGZbehandelaars: steun MORGEN moties onderzoek LEBZ en sadistisch georganiseerd misbruik

10/12/2020 12:53 PM

Geachte leden en vervangende leden van de Commissie Justitie en Veiligheid, 

Een maand geleden stuurden een aantal van ondergetekenden, behandelaars in de GGZ, u een dringende oproep (zie bijlage) om geen genoegen te nemen met de antwoorden van minister Grapperhaus op de Kamervragen die gesteld waren door een aantal Kamerleden ten aanzien van  onafhankelijk onderzoek naar pedoseksueel ritueel misbruik en het landelijk politieorgaan de Landelijk Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken (LEBZ). Hoewel u hem dit heeft verzocht, heeft minister Grapperhaus nog niet op onze brief gereageerd. Ten aanzien van de LEBZ lieten wij u weten dat deze ernstig bevooroordeeld is ten aanzien van het vóórkomen van ritueel misbruik en bovendien misleidend is over haar eigen doelstelling, namelijk het voorkómen van valse aangiftes. Wij vroegen u alles in het werk te stellen om de LEBZ te ontbinden dan wel grondig te reviseren. 

Inmiddels is ons nieuwe informatie ter ore gekomen, die ons verzoek tot opheffing dan wel grondige revisie van de LEBZ nog versterkt. De leden en oud leden van het LEBZ wekken sterk de schijn dat zij een actiegroep zijn die een bepaalde visie op complexe psychotrauma’s en dissociatieve stoornissen uitdraagt. 

Bovenop de zaken die wij in onze eerdere mail al aankaartten, blijkt het LEBZ zich op eigen initiatief te hebben gemengd in de totstandkoming van de zorgstandaard voor de behandeling van cliënten met DIS.

 Zie het uitgebreide  artikel hierover van Sanne Terlingen en Huub Jaspers, onderzoeksjournalisten van Argos, https://www.vpro.nl/argos/lees/nieuws/2020/expertisegroep-politie-zorgstandaard-DIS.html De leden van het LEBZ hebben samen met klinisch psychologen (en opvallend genoeg geen psychiaters) die onderzoek doen naar cognitieve gedragstherapie en psychotrauma een brandbrief geschreven waardoor de autorisatie van de zorgstandaard dissociatieve stoornissen verhinderd is.

Waar gaat dit om?

De afgelopen decennia is er, als het gaat om DIS en georganiseerd misbruik,  meer en meer een kloof ontstaan tussen rechtspsychologen en onderzoekers in de psychologische wetenschappen enerzijds en therapeuten die zich inzetten om mensen met DIS en dissociatieve stoornissen goede behandeling te bieden anderzijds. Het LEBZ heeft een grote rol gespeeld in het ontstaan van deze verdeeldheid en het in stand houden ervan.  Daarbij maken zij gebruik van een tweetal mantra’s die in allerlei toonaarden worden herhaald.

Het eerst mantra is, dat er sprake zou zijn van een tegenstelling tussen enerzijds de therapeutische werkelijkheid en anderzijds de juridische werkelijkheid. Nu is er inderdaad,  als het gaat om b.v. ritueel misbruik, een verschil in benaderingswijze tussen therapeuten en rechercheurs. De therapeuten gaat het in de eerste plaats om het verlichten van het lijden van de cliënt, de rechercheurs om feiten en bewijzen. Echter het creëren van een onoverbrugbare tegenstelling, zoals in het mantra van de LEBZ, is onterecht. Rechercheurs die uit zijn op de waarheid, zullen rekening moeten houden met de ernstige traumatisering van slachtoffers en een zo veilige mogelijke omgeving moeten creëren waarin zij hun verhaal kunnen vertellen. Als twee rechercheurs in neonlicht in een kale cel een 12 jarig-meisje zonder enige empathie gaan verhoren, zou het niemand moeten verbazen als er geen feiten op tafel komen. Daarin kunnen zij leren van therapeuten, zoals ook de Duitse recherchechef Franziska Schubiger betoogt (https://www.vpro.nl/argos/lees/nieuws/2020/recherchechef-franziska-schubiger-waarheidsvinding-slachtoffers-seksueel-geweld.html). Anderzijds, als mijn buurtgenoot behandeling wil omdat hij nachtmerries en angstklachten heeft omdat vorige week een vliegtuig neerstortte in onze wijk en ik weet 100% zeker dat dat niet het geval  is, moet ik andere dingen gaan doen dan een traumabehandeling. Politieonderzoek en behandeling kiezen terecht een verschillende invalshoek, maar van een tegenstelling is geen sprake.

Het tweede mantra dat steeds opnieuw vanuit LEBZ-hoek klinkt, is dat goedwillende therapeuten hun cliënten ritueel misbruik aan zouden praten. En dat dit het lijden van de cliënt verergert. Dit is in incidentele gevallen in het verleden gebeurd. Het werkveld als geheel heeft hiervan geleerd. Maar wat wij veel meer zien, is dat door de verdeeldheid onder therapeuten er een groep cliënten is ontstaan die lijden aan DIS en andere ernstige gevolgen van vroegkinderlijk chronisch trauma, die zich niet serieus genomen voelen en gefrustreerd en ontmoedigd geen hulp meer zoeken bij de ggz. Zij komen daardoor in allerlei alternatieve vormen van hulpverlening terecht of zelfs geheel in de marge van de samenleving. De recente sluiting van Topreferenttraumacentrum Altrecht – waar langdurige behandeling van cliënten met DIS mogelijk was volgens het structurele dissociatiemodel –  maakt dit er zeker niet beter op.

Het is waarschijnlijk door deze verdeeldheid,  die aangeblazen is door de LEBZ, dat b.v. Psytrec, een nieuwe intensieve traumabehandeling van twee weken, die in een plek zou kunnen hebben in langdurige behandeling van DIS, niet betrokken is bij de ontwikkeling van de zorgstandaard.

Resumerend, wetenschappers die bestuderen hoe gezonde cellen ontsporen tot kankercellen, hebben niet het laatste woord bij het vaststellen van protocollen rond de behandeling van kanker. Dat zijn de onderzoekers van de behandelingen en de ervaren oncologen aan het bed. Evenmin moeten wetenschappers die geheugenonderzoek doen, of zich bezig houden met andere terreinen in de psychologie (lees het merendeel van de collega’s van de LEBZ), bepalend zijn in de behandeling van cliënten die lijden aan DIS. Hier moeten onderzoekers van behandelmodellen en behandelaren die cliënten met DIS behandelen de richting bepalen. 

Geachte Kamerleden, vrijdag was opnieuw in het nieuws (Telegraaf, 9 oktober) dat Nederlandse servers tjokvol kinderporno staan. Die komt ergens vandaan. Slachtoffers van ritueel en ander georganiseerd sadistische seksueel misbruik zoals die 140 die zich bij Argos meldden, hebben weet van tijden, plaatsen en personen waar (een groot deel?) van deze porno wordt gemaakt. U als Kamerleden hebt de verantwoordelijkheid en de plicht voor hen een weg te banen tot recht en goede behandeling in de ggz. Die weg is er nu niet. Het opheffen dan wel grondig reviseren van de LEBZ is de eerste stap. De kinderen en volwassen slachtoffers van de pedoseksuele  industrie hebben recht op uw steun! 

Met vriendelijke groet, 

Mw. drs. A.S.  Terpstra-van Hijum (contactpersoon)

GZ-psycholoog BIG

Mw. A.F.  Denekamp-van Toor

vaktherapeut – BCZ registertherapeut

Dhr. dr. R. Filius,

GZ-psycholoog-psychotherapeut

Mw. drs. C.  Hamoen,

psycholoog 

Mw. drs. M. van Houten

GZ-psycholoog BIG

Mw. drs. J.J.A. van Kalmthout

GZ-psycholoog BIG – EMDR-practitioner

Anoniem

Anoniem

Mw. dr. C. Linker,

GZ-psycholoog

Mw. drs. H. Mateboer-Selles

GZ-psycholoog BIG

Mw. drs. D. Mazzolari,

GZ-psycholoog BIG

Mw. drs. T.A. van Neerbos, 

(kinder-en jeugd) psychiater BIG

Dhr. Msc. J. Sarmiento

GZ-psycholoog BIG

Mw. drs. C.  van Voornveld-de Pender,

GZ-psycholoog BIG

Anoniem

Mw. drs. M. Wielart

Psycholoog i.o. tot psychotherapeut