…over empirisch bewijs van georganiseerd sadistisch en ritueel misbruik

Bijgewerkt 21 oktober 2021

Al decennialang vertellen veel slachtoffers en therapeuten over georganiseerd ritueel misbruik in de hele westerse wereld. Hiernaar is al heel wat onderzoek gedaan. Daarnaast zijn er ook heel wat rechtszaken geweest in de westerse wereld waarin, naast georganiseerd sadistisch misbruik, ook ritueel geweld aan de orde was, waar allerlei ondersteunend bewijs voor is gevonden. Dit lijstje is zeker niet uitputtend, maar een goed begin om een indruk te krijgen van de grote hoeveelheid beschikbaar materiaal.

https://kenniscentrumtgg.org/wp-content/uploads/2016/08/Rapportage-van-een-onderzoek.pdf

Het kenniscentrum Transgenerationeel Geweld bracht in december 2007 een eigen onderzoek uit, gedaan onder 28 hulpverleners die samen 109 cliënten behandelden bij wie sprake was van ritueel misbruik. Het onderzoek was een antwoord op het uitblijven van verder onderzoek door de overheid, wat in het overheidsonderzoek van 1994 wel was geadviseerd. Dit zorgvuldige onderzoek brengt veel zeer specifieke overeenkomsten aan het licht in de getuigenissen van overlevers van ritueel misbruik. In 2011 volgt een zeer uitgebreid vervolgverslag van het onderzoek.

https://www.vpro.nl/argos/media/afleveringen/2020/uitzending-27-juni-ritueel-misbruik.html

Radiouitzending van Argos (VPRO) van een uur, waarin Sanne Terlingen en Huub Jaspers verslag doen van hun onderzoek naar ritueel misbruik waarbij 140 respondenten een vragenlijst invulden, met velen persoonlijke interviews werden gehouden, en allerlei overlap in verklaringen werd gevonden.

https://www.vpro.nl/speel~WO_HUMAN_16220071~argos-over-ritueel-misbruik-interview-johannes-wilhelm-r%C3%B6rig~.html

Filmpje van 5 minuten waarin Huub Jaspers (onderzoeksprogramma Argos) dhr Rörig, Duits nationaal commissaris Kindermisbruik interviewt. Hierin geeft dhr. Rörig, voormalig rechter, onder meer aan dat 60 respondenten in een nog lopend Duits onderzoek aangeven slachtoffer te zijn van georganiseerd ritueel sexueel geweld.

http://endritualabuse.org/category/evidence-of-ritual-abuse/

Serie artikelen op de website van Ellen Lactor, Amerikaans psychologe, die gaan over het vóórkomen van en bewijs voor het bestaan van ritueel misbruik.

Twee artikelen hieruit uitgelicht:

http://endritualabuse.org/child-rape-torture-materials-dark-web/

Artikel van psycholoog Ellen Lactor, waarin zij op basis van de rechtszaak tegen Peter Scully, Austrialiër die in de Fillipijnen levenslang kreeg voor o.a. mensenhandel en sadistisch misbruik van kinderen,  aannemelijk maakt dat kinderporno op westerse servers grotendeels in het westen wordt opgenomen. En niet, zoals graag wordt aangenomen, voornamelijk in derdewereld landen.

http://endritualabuse.org/empirical-and-forensic-evidence-of-ritual-abuse/

Hoofdstuk uit een boek van James Randall Noblitt en Pamela Perkins Noblitt (2017), waarin een grote hoeveelheid onderzoeken naar het vóórkomen van ritueel misbruik op een rij wordt gezet. Daarnaast informatie over een aantal zaken die hebben gespeeld in de westerse wereld en de ondersteunende bewijzen daarin, waaronder de zaak in Oude Pekela (1987), Nederland.

http://ra-info.org/faqs/ra-convictions/

Lijst van rechtszaken (1997, helaas niet bijgehouden daarna) in de westerse wereld waarin sprake was van veroordelingen inzake georganiseerd sadistisch en in veel gevallen ook ritueel misbruik. Daarnaast – in het laatste deel van het artikel – zaken waarin wel bewijs was, maar dit niet tot veroordeling leidde.

https://sm4csi.home.xs4all.nl/nwo/MindControl/SRA-Consolidation.htm#_evidence_examined

Uitstekend artikel van James Quan (1996), waarin hij in paragraaf 2 ‘evidence examined’ de empirische steunbewijzen op een rij zet vanuit een heel aantal zaken rond georganiseerd ritueel misbruik. Uit de opsomming wordt heel duidelijk dat de statement ‘er is nooit enig bewijs gevonden’ niet waar is. Ook de rest van het artikel – over argumentatie van voor- en tegenstanders, achtergrond van de false memory movement en de onderzoeken waarop zij zich baseren – is lezenswaardig.

Interview met Michael Salter, Australisch criminoloog  https://vimeo.com/631716359

Via deze link (even account aanmaken, is gratis) is een interview met Michael Salter te bekijken over onder meer de situatie in Nederland. Salter stelt hierin onder andere vast (vanaf minuut 16.20) dat er in de jaren ’90 wereldwijd grote fouten zijn gemaakt ten aanzien van getuigenissen van kinderen over georganiseerd misbruik. Hij stelt dat nu, 25 jaar later, het volgende zonneklaar is:

‘We hebben gefaald in het beschermen van kinderen. We zijn er niet in geslaagd kinderen te beschermen tegen seksueel misbruik en seksuele uitbuiting. We leven nu in een wereld die overspoeld wordt door kinderpornografie en we leven in een wereld die overspoeld wordt door netwerken van mensen die kinderen seksueel misbruiken. En dat was niet de wereld die ons was beloofd door de voorstanders van de ‘False Memory’[1]. Deze voorstanders beloofden ons dat de wereld relatief veilig was voor kinderen. Dat we geen speciale moeite hoefden te doen of speciale aandacht hoefden te besteden aan de getuigenissen van volwassen overlevenden of kindslachtoffers. Dat we in feite zeer sceptisch moesten zijn, omdat kinderen en volwassenen het probleem van seksueel misbruik van kinderen overdreven. We weten nu zonder enige twijfel dat de voorstanders van de false memory movement ongelijk hadden en dat zij een generatie kinderen onmetelijke schade hebben toegebracht. Er is uitgebreid onderzoek gedaan naar dissociatieve identiteitsstoornis en dissociatie. Het psychologische bewijs is zeer duidelijk dat dissociatie een belangrijk psychologisch mechanisme is als reactie op vroegtijdige gedesorganiseerde gehechtheid en ernstige verwaarlozing. Het bewijs dat dissociatie verband houdt met extreem en vroeg misbruik en verwaarlozing is nu onweerlegbaar. En we hebben daarentegen geen bewijs dat het standpunt ondersteunt dat mensen met een dissociatieve identiteitsstoornis confabuleren of fantasten zijn, hun misbruikgeschiedenis verzinnen. Al het bewijs dat we hebben wijst erop dat mensen met DIS ernstig misbruikt zijn. De voorstanders van de False Memory Movement beweren aan de kant van de wetenschap en de rede te staan. Als dat waar is, als zij zich werkelijk inzetten voor de wetenschap, dan is het hoog tijd dat zij toegeven dat zij fout zaten en dat zij verantwoordelijkheid nemen voor de schade die zij hebben aangericht.’ (vertaling AT)


[1] Met ‘false memory’ verwijst Salter naar de False Memory Syndrome Foundation’ die in de jaren ’90 is opgericht door een vader die werd beschuldigd van seksueel misbruik. Hier hebben zich vele wetenschappers en pseudowetenschappers bij aangesloten die kort gezegd beweerden dat getuigenissen van slachtoffers over georganiseerd en ritueel misbruik ofwel door hen verzonnen waren, of aangepraat door therapeuten. Meer over de twijfelachtige wortels van deze foundation in dit artikel. Ook in Nederland heeft deze beweging veel schade aangericht, onder meer via de vertegenwoordigers ervan in de LEBZ, de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken. De oorspronkelijke eerste doelstelling van het LEBZ was zelfs het beschermen van burgers tegen valse aangiftes van sexueel misbruik, zie o.a. de uitzending van Argos ‘glasscherven en duistere rituelen’.