Esthers eigen verhaal (fragmenten deel 2)

Introductie

Aline Terpstra, GZ-psycholoog, 13 maart 2021

Dit is deel 2 van een bundel fragmenten van het levensverhaal van Esther. In de vorige bundel fragmenten heeft Esther voor een klein deel beschreven hoe zij vanaf zeer jonge leeftijd werd gemarteld, tot het bot vernederd, uitgebuit voor martelporno en prostitutie, verkocht voor een nacht of meer aan hooggeplaatsten of mensen die betaalden, getuige moest zijn van een cultwereld waarin kindermoord en verkrachting een hoofdrol speelden, gedwongen werd een  daderrol te spelen wat haar dubbel slachtoffer maakte en klem zette in extreme schuld en schaamte en meer.

In dit tweede deel met fragmenten komt o.a. naar voren hoe zij als tiener en later als volwassene werd ingezet om machtige en invloedrijke mensen in onze samenleving chantabel te maken. Een verhaal dat je – net als ik – liever niet zou willen geloven.

Zoals ik eerder beschreef, zijn ook deze herinneringen gefragmenteerd opgeslagen geweest in verschillende persoonlijkheidsdelen. Het is belangrijk dit als lezer in het achterhoofd te houden. Tijdens het uitstapproces van Esther de afgelopen 3 jaar, stuurde de cult haar onder meer allerlei foto’s waarop de misdaden die zij gedwongen werd te plegen, zijn vastgelegd. De confrontatie met deze gruwelijke beelden maakte het persoonlijkheidsdeel dat hiervan nog wist, extreem angstig en schuldbewust. Zozeer, dat zij verlangde naar de verdoving van extreme pijn en drugs die zij gewend was toen zij nog in die wereld moest leven en heel vaak niet meer kon geloven dat er een ander leven voor haar mogelijk was. Omdat veel persoonlijkheidsdelen van deze daden niets of maar een stukje wisten, was dit elke keer opnieuw een zwaar proces van gezamenlijke bewustwording en verwerking. Dit verwerkingsproces in recordtempo was noodzakelijk, om te voorkomen dat een gedissocieerd persoonlijkheidsdeel in angst en paniek terugging naar haar daders.

Nu de persoon Esther als geheel de daderfoto’s en -herinneringen onder ogen moest zien, maakte dit keer op keer een lawine aan heftige emoties los. Regelmatig was er sprake van zelfmoordneigingen, soms in gang gezet door automatische delen, soms als voorstelbare impulsieve reactie op het realiseren het gruwelijk misbruik maar vooral ook van de gedwongen misdaden. In dit stuk lees je de worsteling van Esther met haar gevoelens van schuld en schaamte. Maar ook over haar worsteling met de positieve gevoelens die er in situaties van misdaad en geweld ook waren geweest. Gevoelens die destijds alleen het gedissocieerde deel voelde dat daar in het bewustzijn aanwezig was, maar die nu door de hele persoon onder ogen moesten worden gezien.

Het geheel is de weerslag van een verwerkingsproces, een innerlijke worsteling die nog steeds gaande is. Wie is schuldig aan deze misdaden? Anders dan voor Esther, is voor mij – die haar worsteling en proces van zo nabij volg – glashelder dat de mensen die aan de touwtjes trekken, de machthebbers en hooggeplaatsten die deze wereld van geweld, macht, sadisme en hebzucht orkestreren, de werkelijke schuldigen zijn in dit verhaal. De X, Y en andere anoniem gelaten daders in Esthers levensverhaal. Niet Esther, in wiens leven het woord ‘keuzevrijheid’ van jongs af aan betekenisloos was. Zij was niet meer dan een slavin.

Dat Esthers moed om dit naar buiten te brengen, mag bijdragen aan recht, vrijheid en leven voor haar en vele, vele anderen.

Esthers eigen verhaal door Esther

Buitenland 11-12 jaar

Ik ben uitgekozen. Ik weet niet goed waarom, maar ik krijg het mes in mn handen. Ze ligt daar bang te zijn maar zegt niks. Als ze wel iets zegt, versta ik het niet. Het is geen Engels of Nederlands. Ik negeer elke boodschap van haar, elke vraag in haar ogen of haar gestreste lichaamstaal. Mijn taak is de opdrachten uitvoeren die ze me geven met een kille blik, zodat ik verder kan. Een soort keuring voor de volgende ronde. Ik voel niets, alleen alertheid dat ik de opdracht goed hoor en het zo doe, zoals ik dat geleerd heb in Nederland.

Mes snijdt in haar lichaam. Hun zeggen wat ik moet doen en waar en iemand vertaald het. Ik doe het. Ze gilt. Een ander meisje houd haar vast en een jongen haar benen. Ondertussen zit hij met zijn hand in haar. Dat was zijn opdracht, Ze moet klaarkomen als ik haar snijdt, anders wordt hij door de hond genomen. Ik snij het groepssymbool erop. Ze klappen en komen met hun vinger langs de gesneden lijnen bloed pakken en likken het op en gaan weer zitten. Ik heb precies diep genoeg gesneden. Er zijn genoeg vaten geraakt om het een tijd te laten bloeden, diep genoeg. Haar buik ligt open en op haar armen heb ik de bloedvaten in de lengte opengesneden. Daar bloed ze al bijna niet meer. Haar buik sijpelt. Haar voetzolen en borsten heb ik ook gedaan. Als er gekerft is wat moest, dan wordt ik weggetrokken en moet toekijken hoe ze langzaam doodgaat. Ze wordt rondgedragen en iedereen likt aan haar buik.

Ik word opgepakt en de man gaat zitten op z’n stoel. Hij doet z’n broek open wil dat ik op hem ga zitten. Hij is opgewonden geraakt van dit tafereel. Hij spreekt Engels en kent kleine woordjes Nederlands en kent m’n naam, Blue. Op deze vergaderingen ben ik Blue. In mijn paspoort staat Simone en als we ons opgeven in het hotel ben ik Naomi. Ik weet het allemaal precies en maak geen fouten, Nooit. Honderden keren is het geoefend. Honderden keren erin gestampt, zelfs s’nachts dat ik wakker gemaakt werd en gelijk m’n naam moest zeggen. Dan waren er vliegtuiggeluiden of iemand praat een andere taal. Ik schakelde gelijk en reageerde.

Maar dit meisje was dood. Geofferd, door mij en degene die wilden hadden seks met haar dode verminkte lijf. De andere gingen verder met de levenden en ik mocht mee naar de kamer van degene die me had gepakt van de grond. Hij was vriendelijk en vond het gezellig samen te drinken en te roken. Ook al was ik nog geen 12, ik had het al zo vaak gedaan en wist maar al te goed dat zolang hij aan het drinken en roken was, ik het prima had. Dan waren ze toegankelijker, aardiger. We vielen in slaap nadat hij seks met me had en duwde me rond 6 uur zijn bed uit. Ik liep terug naar mn kamer en ging verder slapen. Ik had nog een half uur maar was zo moe.

Ik werd wakker gemaakt en moest me opfrissen. Zonder kleren, in een badjas naar de vergaderruimte. No. no, free day, roepen ze als we de kamer binnenlopen. We zijn er niet welkom en gaan weer terug naar onze eigen kamer. Ik ga liggen in bed ik ben zo moe. Ik val in slaap en word ruw wakker getrokken door de beveiliger. Come, en nog meer zegt hij maar ik versta het niet zo snel. We lopen naar beneden en naar buiten naar de stallen. Er staan 3 camera’s klaar en er zijn 2 volwassen, bijna naakte vrouwen en een grote man. Er zijn nog 2 meisjes meegekomen en we moeten 1 voor 1 poseren, lief lachen naar de camera en wat liefs zeggen en daarna een dier aftrekken. Opeens roept er iemand stop en ik wordt weggetrokken en moet op handen en knieen gaan zitten. Het varken wordt op me geholpen en heeft seks met me. De haren, het geluid, het schuren van zijn huid, de geuren van hem en de stal ik word overweldigd en ga uit. Dit is erger als met honden. Niet de pijn maar de enorme hoeveelheid prikkels.

Ik word een soort van ‘wakker’ als ik ‘cut’ hoor en het varken van me af is. Ik moet nog zijn ding, de druppels, aflikken maar met dit woordje te horen stop ik ermee. Het wordt zwart, een gat. Het volgende moment krijg ik een klopje op mijn schouder en voel me even super gewaardeerd. Ik heb het blijkbaar goed gedaan. Er volgen nog 3 dieren. Hierna ben ik vrij tot ‘s avonds. Ik douche en slaap en verwerk wat er is gebeurd maar het lukt niet. Ik krijg de geur niet weg.

‘s Avonds is het tijd voor een feestje. Eerst mogen we ons mooi maken, jurken aan, veelste kort en sexy, maar we voelen ons wel bijzonder. Make up op, nieuwe schoenen en ik verlang naar het eten. Ik had het al geroken en al een tijdje honger. Ik hou rekening met een teleurstelling, maar mijn wens dat het een fijne, goede avond wordt is groter. Ik verheug me erop, ook al zou ik beter moeten weten. Ik dans een beetje door de kamer en de rest kijkt me verbaast aan. De meeste zijn jonger dan ik, dus dat snap ik wel en 1 meisje zie ik omschakelen en begint met me mee te dansen. We denken en voelen hetzelfde, ik zie het in haar ogen. We kunnen er toch niks aan veranderen, we maken er dan maar een feestje van. We gaan even helemaal los, totdat de deur opengaat. We staan in 1 klap stil. Ze hadden ons gehoord. Er wordt streng gekeken, maar niks gezegd. De ‘bewaker’ blijft binnen staan en we gedragen ons weer, maar lachen ook even stiekem naar elkaar. Dat was ons momentje, hoe erg of stom het ook wordt, dit momentje waren wij even de baas.

Na een tijdje moeten we in een rijtje naar beneden. Het is een heel luxe gebeuren met gedekte tafels en veel eten. Er is een soort ‘podium’ waar 3 vrouwen zingen en wij moeten ons tussen de mannen settelen. Zijn hand ligt op mn schoot terwijl hij praat met anderen. Ik voel me gebruikt, maar vind dit ook een ontspannen sfeer waarin ik weinig hoef. Ik krijg iets te eten, maar het is zo mega weinig en de slokken water, maken de leegte nog wat meer. Hun eten hele biefstukken en ander vreemd rijk uitziend eten. Ik krijg honger van de geuren. Maar ben ook blij gewoon iets te krijgen. Ik had het geen dagen meer gered.

Hierna is er een feestje. Er wordt gedanst met ons, om ons en we drinken ondertussen mee met de alcohol. Door een nog best lege maag komt dat best aan en 1 meisje begint al te spugen. Ik ben de tijd en alles een beetje kwijt door hoe ik me voel, maar ga uiteindelijk mee met T naar zijn kamer. Ik blijf bij hem tot er op z’n deur geklopt wordt. Hij loopt erheen en ik moet komen en mee met die ‘bewaker’. Ik moet me opfrissen, de volgende sessie begint blijkbaar bijna.

Ik word opgehaald bij de groep alleen en loop mee naar beneden. Ik moet op een bed liggen en iemand zegt me me uit te kleden. Ik begin met m’n bovenlijf, maar hij zegt no no en wijst naar mn benen. Ik kleed me verder uit en ga liggen. Ik verwacht dat ik verkracht wordt door hem, hoewel de situatie vreemd is, maar hij voelt vanbinnen met z’n hand. Hij geeft me een injectie in mn been, spreekt iets uit wat ik niet versta, maar me hyper alert maakt van binnen en ik moet gaan. De anderen gaan met de ‘bewaker’ mee en ik blijf op mn kamer. Soms komt er iemand even kijken, maar de uren duren mega lang. Ik slaap het meeste. Ik heb buikpijn van de honger denk ik en met slapen gaat het weg. Ik word wakker als het te erg wordt en die zelfde man die me voelde zit naast me. Hij is me nog iets in mn been aan het geven maar door de buikpijn voelde ik het amper. Hij zegt me weer hetzelfde te doen, mn onderkleren uit en dat doe ik en hij voelt weer. Good job, zegt hij en hij loopt even weg om vrij snel weer terug te komen. Ondertussen is iedereen weer terug op de kamer, moet zich fatsoeneren en we moeten mee naar beneden. Ik ook. Ik zie er als een berg tegenop, ik voel me ziek en kan niet meer. Heb geen energie meer, de pijn is te veel en het lopen gaat moeilijk. Ik probeer echt geen geluid te maken, maar dat lukt me niet helemaal, ik merk dat mn tong stuk gaat van het bijten, het helpt. Ook de smaak van het bloed helpt, ik besluit me daarop te focussen.

Eenmaal beneden staan de mannen in de kring en ik moet in het midden liggen. Nou, pers die baby er maar uit, zegt op een gegeven moment X. Hij is ongeduldig en vind het blijkbaar niet zo interessant. Ik besef nu dat ik een kind in me heb en moet bevallen. Wat voel ik me super super dom. Ondertussen beginnen hun hun ritueeltje met teksten opzeggen. Ik word overgenomen door mijn handen die zelf voelen en ik voel hoe ik aan het persen ga. Ik observeer mezelf van een afstandje en het lijkt wel of ik een programma volg. Het duurt best lang en hun zijn bezig met hun dingen terwijl ze soms op en af naar me kijken. Ik voel dat wat in me zit verschuiven naar beneden en schrik ervan. Ik gil kort als het hoofdje er bijna is en hun gaan eentonig neuriën. Het komt eruit bij een sterke wee en ik kijk naar het hoopje wat tussen mijn benen ligt. Het is eng klein, maar heeft wel een gezichtje, armen en benen en een langwerpig lichaampje. Knalrood. Het beweegt en lijkt geluid te maken maar er komt niks uit en al snel beweegt het minder snel. Ik moet opschieten, voel ik door wat ze zeggen en door het mes wat ik in mn handen krijg. De navelstreng is losgemaakt door de man en ik zie waar ik moet snijden waar het nog iets onregelmatig beweegt en doe wat ik op een automatische piloot moet doen. Alsof er een programma afdraait in mn hoofd, alleen voer ik dat programma voor het eerst uit. Alles is en voelt nieuw maar ik weet het precies.

Als eruit is wat moest, voel ik weer weeën opkomen en ben bang dat er nog een kind komt. Ik was al zo moe. Push, zegt die man die me ook had getoucheerd. Push. Ik pers een paar keer waarna de placenta eruit komt. Die is groter als het kindje, ik verbaas me erover. Ik word van de vloer gehaald en meegenomen en ik zie bij het weglopen met een dikke handdoek tussen mn benen, dat Y probeert seks te hebben met dat. De man die me hielp loopt mee en controleert me nog een keer op het bed. Hij geeft me 2 spuiten in mn been en ik val in slaap. Ik word pas wakker als we weer naar huis gaan.

13-17 jaar cultwerk

Ik was ongeveer 16 jaar toen ik opgehangen werd aan een touw om mijn nek met mijn voeten op een krukje. Ik stikte net niet, maar wist dat als ik mijn evenwicht verloor, ik mezelf zou ophangen. Een andere man werd op dezelfde manier een meter of 2 naast me gehangen. Ik kende hem niet, maar door de aanwezigheid van een andere persoon wist ik dat hij uit de onderwereld zou zijn en dat de man uit de onderwereld de andere man op zijn zachtst gezegd beledigd had. Dit was een vergeldingsactie en hij gebruikte mij ervoor.

Ik kreeg een touw in mijn handen welke vastzat aan het krukje van die man en die man kreeg een touw in zijn handen die aan mijn krukje vastzat. Het was verbonden aan een systeem met een gewicht aan het plafond, die naar beneden zou vallen als ik het touw los zou laten. Ik had dit al eerder gezien als toekijker en wist direct wat ik wel en niet moest doen. Als ik eerder het touw van die man zou loslaten, was ik mentaal sterker en had ik een kans dat ze mij zouden redden. Als hij eerder was, had hij meer doorzettingsvermogen en was ik verloren. Een niet te winnen strijd bijna, waarin ik toch mijn kansen berekende.

De andere persoon welke ik even mister S noem had veel te zeggen, zowel buiten deze kamer als binnen. Hij knipoogde naar me en zei, als je durft zal ik je redden. Ik werd bevestigd in mijn lef en had besloten dat zodra de touwen strak werden getrokken, dat ik die man zou laten hangen, zodat ze mij zouden redden. Een bizarre keuze. De touwen worden strak gemaakt en mister S zegt laat het spel beginnen. Ik zie dat die andere man in de war en bang is en door het zien van zijn ogen, schiet ik ook in de paniek waardoor ik schrik van een deur die opengaat en het touw loslaat. Gelijk wordt het krukje van de man onder zijn voeten weggetrokken en hangt de man aan de strop aan de balk en zijn hele lijf protesteert.

Doordat hij ook mijn touw loslaat voel ik de bodem onder mijn voeten wegzakken en wordt gelijk gewurgd door het touw. er komt een enge kalmte over me heen. Een soort bevries reactie van het wurgen om mijn nek waardoor ik uitga en staar naar de muren die voorbij flitsen vanwege het bewegen van het touw. Mister S pakt mijn taille en tilt me iets omhoog en ik voel hoe ik de eerste teug adem door mijn zere keel laat gaan. Nu ga je leren wat wij je zeggen, misschien laten we je dan wel los. Ik moest hen nazeggen en beloftes doen met de camera op mijn gezicht gericht. Elke keer wanneer ik er een seconde te lang over deed, liet hij me los en wurgde het touw me opnieuw. Hij maakte me los en liep de deur uit en mijn oom ving me op en bracht me thuis. Volgende week zelfde plek en dezelfde tijd zei hij tegen mij. Ik wist niet wat er dan zou gebeuren.

Een week later hing die man nog op dezelfde plek aan hetzelfde touw. Er hing een rotte, weeïge geur in de hele ruimte. Oom had zijn honden meegenomen en mister S kwam ook binnen. Zo, zei hij, en nu gaan we je eens inprenten wat je steeds vergeet he, het lukt je maar niet om dingen te vergeten. Ze hadden me meerdere malen uitgetest en steeds werd duidelijk dat ik nog teveel details wist van momenten die ik had moeten vergeten. Maar juist de belangrijke dingen die ik wel moest weten, wist ik op dit soort momenten niet meer.

Ik wist niet waar hij op doelde, ik wist wel dat hij heel serieus was en ik raakte voorbereid om een hele erge zware middag, waarin ik sterk moest zijn zolang als ik kon. De codes kwam terug en ik had heel veel moeite met ze opzeggen en onthouden. Elke keer wanneer ik er een seconde te lang over deed, had mister S tijdens de seks die hij al deed een soort boos moment en deed me pijn. Mijn oom sneed stukken vlees af van de man die daar aan het rotten was en gaf het in mijn handen. Eten slet, zei hij, tijd dat je je zonden goed maakt. Ik besefte in ene dat ik iets heel erg fouts had gedaan en een afvallige was van de groep. Mijn gedachten gingen als een sneltrein door alle recente gebeurtenissen heen, maar ik kon het niet zo snel bedenken. Weken later kwam ik erachter. Ik had 300 euro minder ingeleverd bij mijn oom voor mijn sekswerk, omdat iemand minder betaalde. Het was 1000 euro minder, maar ik had zelf geld bijgelegd, maar had niet genoeg om het laatste gat te vullen.

Ik werd misselijk van het eten van het rotte vlees en ging over mijn nek en spuugde zo voor me terwijl mister S achter me me nog steeds verkrachtte. Likken kreng zei hij en als een braaf hondje probeerde ik alles wat ik uitgespuugd had weer binnen te krijgen om het vervolgens er weer uit te spugen. Mijn maag kon het gewoonweg niet aan.

Toen ze aankwamen met de arm ging het licht voor me uit en kwam er een ander deel. Deze pakte de arm vast, deed alsof hij het heerlijk vond en stak hem daarna van achteren in zijn lijf.[1] Mijn lijf, alleen was ik er toen niet bij. Dit hele stuk is als een zwarte vlek weggeweest en nu met verwerken komt het weer boven. Hij deed wat wij niet konden en maakte de zonde die ik gedaan had in hun ogen weer goed.

De volgende dag was een schooldag en ik voelde me verre van lekker, maar deze meid ging altijd gewoon door, dus toen ook, totdat ik maar bleef spugen op de wc’s van school. Ik werd naar huis gestuurd en kwam in mijn bed te liggen en ben dagen kwijt. Doodziek ben ik geweest, ik heb mijn bed bevuild, zonder dat heel bewust geweest te zijn en mijn maag had weken nodig zich weer te normaliseren.

Misdaadwereld

Naast de martelmomenten en bizarre seks momenten, was er ook een hele andere wereld die door alles heen verbonden is. Als heel klein meisje was ik al slachtoffer van iemand die bekend is in dit land. Hij wilde mij als eerste bezitten en heeft daar dik voor betaald, daar twijfel ik niet over.

Er was een boekwerk en later een website vol met foto’s en filmpjes waar mensen meisjes en jongens zoals ik konden bekijken en op konden bieden. Ook werden er aanbevelingen gegeven en zo steeg je ook in de peilingen. Tegen de tijd dat ik net een tiener was, werd dit in tweeën gedeeld bij delen van mij. Er was een deel die pornowerk moest doen en via een website verhuurd werd en er was een deel die in een ander wereldje, waar onderhandeld werd wie er meegenomen werd naar een specifieke bijeenkomst of situatie, het werk deed. Vaak hoorde ik van bekenden met wie ik het bed deelde, dat ze om me gevraagd hadden en van me gehoord hadden. Het maakte het specialer voor me.

In de jaren erna waren er verschillende momenten dat er specifiek gevraagd werd naar me en dat ik meegenomen werd naar bijzondere plaatsen met maar 2 of 3 mannen en nog een ander meisje. Dit waren situaties waarin een van ons vermoord zou worden. Ze wilden seks hebben met het andere meisje terwijl ik meedeed. Deze mensen kwamen in een bepaalde groep ook bij elkaar en hadden meetings op hoog satanisch niveau en eisten veel van de mensen eromheen.

Het waren mensen die dingen bij anderen voor elkaar wilde krijgen, en ik werd hiervoor ingezet. Als ik op een feestje mocht komen dansen en als hoertje gebruikt kon worden, kreeg ik van te voren een opdracht naar wie ik mijn interesse uit moest laten gaan en wie ik moest proberen het bed in te krijgen. Ik zou met hem dan naar een bepaalde ruimte gaan en hij zou daar gefilmd worden, zonder dat hij dat wist. Dat ik minderjarig was, was dan het chantagemiddel om hem voor iets anders beschikbaar te krijgen, zodat hij weer ingezet werd voor andere dingen die de opdrachtgevers wilden.

Het hele elite wereldje zit vol misleiding, manipulatie en verstrikte banden door elkaar verstrikt. Voor je het weet heb je een kind vermoord en zijn er foto’s van gemaakt. Niemand wil dat dat naar buiten komt. Ook vrouwen van of kinderen van worden bedreigd en soms zelfs ook daadwerkelijk vermoord. Zomaar een auto ongeluk of een hartstilstand is nog wel eens in de kranten geweest ook. Dat er daarna over gezwegen werd was niet raar, omdat het gelijk duidelijk is voor degene aan wie dit gericht was. Die liep vaak weer netjes in hun straatjes om een herhaling te voorkomen. De tang van de groep is groot.

En zo liet ik me gebruiken om anderen te manipuleren, klem te zetten. Ik was goed in anderen verleiden, in ze dingen te laten doen die ze eigenlijk niet altijd wilden en als dat niet werkte, was iets in hun drankje doen niet moeilijk. Ze werden vanzelf gewillig en ik had er geen moeite mee om met iedereen het bed in te duiken. Dat ik zelf ook op die films stond was iets wat pas later bij mij voor moeilijkheden zorgen. Toen ik wilde stoppen met mensen pijn doen en vermoorden, kwamen ze met beelden van de dingen die ikzelf had gedaan. De hand van een belangrijk persoon vastgehouden en samen een kindje vermoord. Mijn hand lag er bovenop, ik was schuldig, dat was zo doordrongen.

Het mes vasthouden tijdens de wurgseks met een vrouw die ik in het gewone leven goed kende Ze zou me nooit meer willen zien, wanneer ze dit zou beseffen en zo zijn er honderden, mogelijk duizenden beelden waar ik me ronduit vreselijk voor schaam. Ik deed alles om maar te voelen dat ik controle had over mijn leven en de dingen die ik deed, maar in werkelijkheid had ik helemaal niets onder controle. In werkelijkheid werd mijn leven geleid door angst en door wat anderen van me wilden en deed ik braaf wat ze wilden, tot mensen vermoorden aan toe. Zo had ik het nou eenmaal geleerd.

Belangrijke mensen 10 jaar tot volwassenheid

Als ik op feestjes was, met een opdracht die ik had gekregen van de belangrijke ‘bigboss’ dan was ik heel erg gedreven. Ik had maar één doel en dat was zorgen dat iedereen me leuk vond, dat ik als veilig en onschuldig gezien werd en dat ik aan het einde mijn taak kon doen. Soms was dat dat ik iets in hun drankje moest doen en als ik zeker wist dat ze het hadden opgedronken, moest ik weggaan. Als dat niet lukte, moest ik meewerken aan wat erna kwam. Soms lukte het niet, op tijd weg gaan en dan mocht ik het verder afmaken. Afhankelijk van de persoon en de situatie, werd degene gedwongen iets te doen, zoals een moord of werd degene gechanteerd met zijn familie. Ook heb ik weleens een dochter van straat geplukt en tijdelijk meegenomen naar een park, waardoor de cult de persoon konden chanteren dat ze misschien niet terug zou komen en ze haar zouden vermoorden. De persoon werd dan opgebeld, dan kon hij checken waar zijn dochter was en bleek ze kwijt. Als hij dan weer gebeld werd, kon hij verder gechanteerd worden. Of hij werd van straat geplukt en meegenomen en dan kreeg hij de kans zijn dochter te bellen. Ik heb meerdere momenten gezien en meegemaakt.

Als het nodig was had ik het meisje meegenomen naar degene die wilden dat ik haar meenam. Ik dacht niet meer na, ik deed alleen wat moest. Soms moest ik ze het bed in krijgen en foto’s ervan maken en deze inleveren. Later kreeg ik weleens de vraag waarom ik foto’s had gemaakt en opgestuurd. Hun vrouw was dan niet blij geweest, ik had hun leven stuk gemaakt. Ik kreeg de schuld, maar ik deed alleen maar mijn taak die er zo ingeramd was.

Soms moest ik ze meekrijgen in mijn auto en ergens naartoe brengen. Ze kwamen dan in een cult sessie terecht en zagen wat er gebeurde met een geliefde die door de cult in de val gelokt was of een kind. Meestal waren ze dronken of onder invloed van drugs en deden ze graag mee. Door de drugs en de enorme confrontatie en angst vertoonden ze raar gedrag. Meestal wanneer we ze een andere keer zagen, waren ze nuchter en zag je hun worsteling met zichzelf en de omgeving. Er werden foto’s van gemaakt.

Sommigen zag ik dan weken later terug en kwamen vaker, anderen niet. Die anderen moest ik soms in de gaten houden, Meestal vermeden ze me, maar ik was zo brutaal dat ik soms gewoon aan de deur van hun huis stond en aan hun vrouw vroeg of hij er was. Ik had een fijne tijd met hem gehad en wilde hem nog even zijn stropdas teruggeven, of hij had zijn telefoon laten liggen waar dan foto’s van ons op stonden. Ik heb tientallen situaties gedaan en huwelijken vernacheld. 

Het was een machtsspelletje en ik was altijd mega zenuwachtig, maar ik kreeg er ook een kick van. Ik deed immers wat de cult wilde. Soms stelden ze eisen. Ze wilden dan wel meewerken, als ik dat ook deed. Dan hadden ze seksuele fantasieën die ze wilden uitleven en wilden me zo checken of ik wel betrouwbaar was en echt in staat mijn mond te houden. Ik deed altijd mee. Had geen keus om nee te zeggen, maar ik ging er ook volledig voor. Opdrachten werden uitgedeeld aan ze, zodat ze konden bewijzen dat ze betrouwbaar waren en hun zaten steeds meer in de knel. Tijdens sessies of tijdens andere ontmoetingsmomenten werden ze opeens voor het blok gezet. Door de enorme druk en chantage, voelden ze zich gedwongen mee te doen. Kleine stapjes als een hand in iemand z’n billen stoppen, even dansen met een klein meisje werden steeds groter en gingen steeds verder. Bij elke poging om eruit te willen, mocht ik een potje chanteren bij de vrouw, de kinderen of het netwerk eromheen. We hadden maar 1 iemand nodig die klem zat en de mensen eromheen kon manipuleren. Als ik een band kreeg met de dochter en haar elk moment kon vertellen over wat haar vader met iemand zou doen, was de vader bang dat het uit zou komen, maar ook wanneer we iemand uit de politiek klem hadden en hij naar buiten wilde brengen wat er gebeurde en hoe hij gechanteerd werd, dan was het aangaan van contact met zijn ‘partner’ op het werk een hele makkelijke manier om hem knel te zetten. We hadden immers foto’s en filmpjes van zijn daden en dat zou hem zijn baan en gezicht kosten. Wanneer familie van iemand ook in de groep zat, of vrienden van degene die we erin moesten houden, dan werden zij ingezet.  

De meeste bekenden, ook politici en andere hooggeplaatsten, hadden banden met de onderwereld. In mijn volwassenheid werd ik een soort loopjongen van de onderwereld, die samenwerkte met de cult. Ik werd gekoppeld aan een persoon en hij ‘zorgde’ voor me. Wat betekent dat hij me kon maken en breken. Mij inzetten op momenten dat hij even iemand nodig had om bijvoorbeeld de drugs in ontvangst te nemen, maar ook me even weggaf als een andere groep gepleased moest worden. Noem het groepsverkrachting.

Dit wereldje voelde zich best almachtig. Ze waren altijd van de meeste updates op de hoogte en wisten precies wanneer er dingen zouden gebeuren die hun de kop konden kosten. Ze waren altijd op tijd weg voor een politie-inval en werd er nooit enig bewijs gevonden op plekken waar ze hun sporen wel hadden achtergelaten.

Meisjes trainen als tiener en volwassene.

Ik was soms een moedertje voor sommige kinderen in bepaalde situaties. Kleine meisjes die klaargestoomd werden voor sekswerk, of kleine meisjes die naar bepaalde situaties gebracht moesten worden, knapte ik op, ik deed make up bij ze op en begeleidde ze, zodat ze een beetje voorbereid waren. Ik vertelde ze wat ze wel en niet moesten doen en leerde hen dingen als pijpen, hoe je een broek makkelijk open doet, wat je moet doen als ze niet zelf naar je toe komen, etc. Ze vertrouwden volledig op me, waarschijnlijk omdat ik zelf ook een meisje was en ik aardig voor ze was, maar eigenlijk heb ik ze gewoon enorm verraden.

Soms bracht ik ze ook naar bepaalde mensen toe of zette ze af. Soms wist ik dat ik ze niet meer terug zou zien, dat zag ik aan hun karakter of angst en soms wist ik dat ik extra moest investeren in een meisje, omdat ik dan bijna zeker wist dat ze enorm sterk was en net als ik ver kon komen. Ik zag dat als iets positiefs. Niet bang hoeven te zijn continu dat ze je dood maken, dat geeft veel rust. In sommige situaties leerde ik meisjes een jongen verkrachten en jongens meisjes verkrachten. Er zijn vele manieren die helpen om minder schade te krijgen door volwassenen, als je als kind al veel meer gewend ben. Ik zag het als mijn doel en roeping om ze hierin te helpen. 

Het voelt nu zo enorm verknipt dat ik zo heb kunnen denken en doen. Het voelt zo verknipt dat ik zelf ook kinderen heb misbruikt en ze heb leren misbruiken. Van iemand die vanaf jonge leeftijd zelf verkracht werd, ben ik door alles wat er gebeurd is, totaal omgevormd tot een vreselijke kinderverkrachter en moordenares en ik was er op sommige momenten trots op. Het schrijven van deze feiten maken me doodziek en verbitterd naar mezelf toe. Ik spuug de wc pot vol en kan alleen maar haatdragend naar mezelf zijn. Ik weet dat dat niet de weg en de manier is, maar iemand moet boeten voor deze daden. Mijn daden. Maar waar hoort de schuld? 

Wie zal ooit boeten voor de pijn die anderen je hebben aangedaan. Wie boeten voor alles wat ze mij aan hebben gedaan? Zijn dat ook degene die zelf als kind zoveel hebben meegemaakt? Wie zal boeten voor de kinderen die ik pijn heb gedaan? Alleen degene die het zonder misbruik ervaringen hebben gedaan? Ik ben er niet uit, alleen God weet het, maar ik weet wel dat er 1 manier is om deze situatie om te keren en dat is hier eerlijk over zijn en dit opengooien. Zo werkt de groep en zo werken degene die kleine kinderen graag misbruiken. Ze houden de cirkel in stand en ik zat daar in.

Jachtfeesten

Ik schrijf het woord jachtfeesten op en ik voel de sarcasme in het woord. Feesten en jacht, samen in 1 woord en dan denkende aan de wegrennende blote kinderen, waarvan er soms  één als een hert afgeschoten wordt. Wat een woord jachtfeesten, denkend aan de context die ik erbij heb. Moet ik hier geen ander woord voor opschrijven? Moet ik dit niet genuanceerder verwoorden? 

Het jagen op fazanten en de jachtfeesten als kind heb ik al eerder iets over geschreven. Toch moet dit stukje anders. Dit stukje komt vanuit een ander perspectief. 30 jaar ouder terugkijkend op situaties van 10 jaar eerder. Ik was geen wegrennend kind meer. Ik was niet degene die zijn kleren uit moest doen en als wild weg moest rennen en mogelijk afgeschoten zou worden. Ik was een volwassen vrouw die meedeed met de groten. Ik was een volwassen vrouw die graag mee schoot, dronken werd en er een spelletje van maakte en die de mannen die niet schoten vermaakte met seksuele handelingen.

Het feit dat het meestal met bepaalde mensen gebeurden, maakte mijn rol nog belangrijker. Altijd werd ik eerst doorgelicht, gefouilleerd. Meestal even mijn kleding uit om alles te checken en dan werd ik toegelaten of meegenomen naar een andere plek. Een grotere groep als 12 personen heb ik nooit gezien, buiten de kinderen om, maar het waren altijd mensen voor een groot gedeelte uit dezelfde familie.

Op een dag, ik denk het jaar 2003, maar weet het niet zeker, was ik ook weer op die plek. Er was een hele ongedwongen sfeer en de buitenlucht was heel zacht. Ik zat ontspannen tussen 2 andere vrouwen en we dronken een wijntje. De mannen waren aan de cognac en de sigaren en de meisjes had ik klaargemaakt. Dat wil zeggen, ik had ze opdracht gegeven hun kleren uit te trekken en gezegd te wachten op opdrachten. Ze keken soms naar me, maar ik negeerde dat. Ik kon niets van dat soort ogen of gevoelens van hun binnenlaten, ik hoorde daar niet bij. Niet meer.

Ik hoefde nog niks te doen, ze waren eerst ontspannen aan het praten en de kinderen werden opgeroepen om zo te gaan rennen. X riep me en zei, kom eens schat, dan gaan we wat lol beleven. De kinderen moesten rennen, er werd wat geschoten, maar alle kinderen kwamen weer terug gerend. Ze waren meer aan het klieren met schieten, dan dat ze hun best deden om ze te raken. Ik kreeg even medelijden met de kinderen toen ze terugkwamen, maar probeerde dat weer snel van me af te zetten. X was met mijn lijf bezig en trok onder mn jurk mn slipje uit terwijl de kinderen erom heen langzaam terugkwamen.

Nog een keer riep hij tegen Y en hij stuurde de kinderen weer weg om weg te rennen. Ga liggen zei hij tegen mij en ik deed braaf wat hij wilde. Ik dacht even dat hij seks wilde, maar voor ik het wist, duwde hij het geweer tussen mijn benen. Zo, zal ik haar raken, zei hij tegen mij, en even sloeg de paniek toe. Hij zou zo gaan schieten, door mij heen en zo een meisje of jongen willen raken. Hij lachte bij het zien van mijn gezicht, haalde het geweer uit me en schoot binnen enkele seconden al, vlak over me heen, een meisje neer. Sinds die dag was ik weer alert en wist ik dat het rijke luie leventje wat ik even op die momenten dacht te hebben, er niet was.


[1] Hier wordt in de ‘hij’ vorm over het persoonlijkheidsdeel gesproken dat het bewustzijn overneemt op het moment dat Esther zichzelf anaal moet verkrachten met de afgesneden arm van de rottende dode man. Het is me opgevallen dat vaak-  wellicht altijd – een mannelijk deel het bewustzijn overneemt als er sprake is van anale verkrachting.