Blog

Dertiende bericht, Kerstavond 2022

Door Aline ism. Gerard van der Schee

Intimidatie door politie, doodsbedreigingen in opmaat naar kerst

Deze site is opgezet nadat er een moordpoging op Esther was gepleegd, 3 december 2020. Doel van de site was het vergroten van haar en mijn veiligheid en van de mensen die om ons heen staan. En openbaarmaking van de gruwelijke misdaden van deze cult.

Dit blog heeft opnieuw dat dubbele doel.

De afgelopen maanden is de druk op Esther onverminderd hoog. De cult weet ongetwijfeld dat haar extreem intensieve traumaverwerking ervoor heeft gezorgd dat zij volledig is geïntegreerd. Dat wil zeggen dat er geen sprake meer is van meerdere persoonsdelen, en ook niet meer van de dissociatieve identiteitsstoornis (DIS), maar van PTSS in één geïntegreerde persoonlijkheid. Een enorme zwaar proces, maar met blijvend resultaat, waar ik diep respect voor heb (zie hier voor Esthers eigen indrukwekkende beschrijving van dit proces). Een zichtbaar resultaat ook, want de conversieklachten waar Esther last van had (uitval van bepaalde lichamelijke functies zonder fysieke oorzaak) zijn verdwenen.

De druk op Esther blijft onverminderd hoog. Zo is er een niet aflatende stroom van politiebedreigingen: Politie die ‘meerijdt’ als ze naar mijn praktijk rijdt, mee naar werk, heen en weer rijden in het park tegenover haar huis, nota bene op fietspaden, met een politieauto ‘s avonds laat op een fietspad de doorgang voor haar naar huis fietsende dochter blokkeren. En telefoontjes vanuit officiële politienummers, mails vanuit officieel politie mailadres met suggestieve verzoeken om informatie.

In de aanloop naar kerst stuurt cult allerlei dreigementen naar diverse mensen uit het steunnetwerk van Esther. Foto’s van het gemartelde gezicht van een jonge vrouw, haak houdt neusgaten wijd open, klemmen houden de mond open, bloed en grote angstogen. Een filmpje van een man die een vrouw agressief verkracht en bijna wurgt, etc. De mails zijn soms op zo’n manier opgesteld dat het in eerste instantie lijkt op iets dat met het werk van de ontvanger te maken heeft: ‘je vertaalde boek’, ‘samenkomst’ , ‘aanmelding’ e.d. Esther zelf  krijgt ze nog versluierder ingepakt, b.v. als mail met vacaturelink vanuit haar werkgever. Cult doet er alles aan dat ze wel moet kijken. Wat zij ziet is b.v. een kind van haar dat in de cult gemarteld wordt en de opbouw daarin. Alles proberen ze te doen om deze kersttijd met al zijn gruwelijke herinneringen, nog te verzwaren.

Foto’s kan ik hier niet opnemen, maar met enige schroom zet ik wel onderstaande tekst hier neer. Om een indruk te geven van de kwaadaardige, sadistische wensen van hen die zich laten inzetten door deze cult.

Date: ma 19 dec. 2022 om 22:15
Subject: Klaarkomen met…. jou

Ik kom klaar
Klaar met jou
Maak je maar klaar

Ik neuk je vol diep in je keel
Totdat je strot je adem weghoud
Je langzaam stipt
Door mijn pik

Ik wacht op mijn moment
En zie je overal
Opeens zal ik er zijn
Zit je in mijn val
Een langzame maar lekker dood tegemoet samen met je liefje
En je weet wel wie me helpen zal
Mijn eigen kleine diefje
Haar bsn is xxxxxxxxxx (weggehaald door AT)
Ze mocht er best wezen
Totdat je haar verneukte
Nadat ik haar beukte
Maar van mij zal ze altijd zijn
Zo fijn

P.h.l 31

Gerard van der Schee, teamlid van Friends of Esthers, en ikzelf krijgen aan de vooravond van kerst (opnieuw) een doodsbedreiging:

Datum: 21-12-2022 20:15 (GMT+01:00)

Onderwerp: Vlucht je samen of alleen

Waar zijn jullie waar ben je

ik denk dat het einde in zicht is…

ben je er klaar voor?

Nog 3 dagen

Met een paar dagen later een vervolg naar mij:

To: Aterpstra@phullon.nl >

Date: December 23, 2022 at 1:46 PM  

Subject: Nog 1

Nog 1  dag…. Dat je eindelijk dood mag…

Date: On Friday, December 23rd, 2022 at 22:43
Subject: Nog geen 25 uur
To: atwissel@protonmail.com <atwissel@protonmail.com>

Ben je er klaar voor? 

Waarschijnlijk nooit

Ik zal de angst zien in je ogen!

Hoe heerlijk is dat zocht

Samen met andere liefjes van je zwicht

Tot bijna!!!

De laatste mail is voor het eerst gestuurd naar één van mijn protonmailboxen, en niet naar mijn gewone werkmail. Is het toevallig dat ik net vandaag ineens mijn werkmailbox niet meer in kan om onverklaarbare reden?

Het is kerst. Nacht aan nacht worden kinderen gemarteld op Nederlandse bodem, door mensen met kwaadaardige fantasieën en sadistisch plezier in doodsangst en het zien van extreme pijn bij kinderen. Die kicken op vernederen en kapotmaken. Mensen met een hartsgesteldheid zoals die spreekt uit bovenstaande cultmailtjes.

Het is kerst. Het rapport Hendriks is net uit, met ‘verbetervoorstellen’ die –naar onze eerste mening –  geen kind zullen redden (later op deze site meer over het rapport). Esther was één van de vele overlevers die in deze commissie niet hebben durven praten. Niet vreemd, als juist mensen met politieauto’s en uniformen je dag en nacht op de huid zitten, als je o.a. haarscherpe herinneringen hebt aan martelingen als kind door hooggeplaatsten bij Justitie en politie en als je weet dat de commissie gecontroleerd wordt en opgezet is door Justitie.  

Met kerst vieren we de komst van Jezus. De Mens die zich nooit zand in de ogen liet strooien door een mooie buitenkant, indrukwekkende titels, prachtig klinkende woorden of ontelbare deelrapporten. De Mens die in vlijmscherpe bewoordingen de echte motieven van hoogmoedige en kwaadaardige mensen blootlegde. Maar met diepe liefde en een oneindig geduld voor wie gebroken en kapot is en zich door Hem bij de hand laat nemen.

Die Mens wil ik volgen. Dat is mijn God.

Twaalfde bericht, 31 oktober 2022, halloween

Door Esther

Uitstapproces tijdens cultdagen

Voordat ik in therapie ging, ging ik gewoon naar de cultbijeenkomsten. Ik leidde een dubbel leven, waarbij ik overdag een hardwerkende vrouw was die gewoon naar haar werk ging, kinderen opvoedde, het huis schoonmaakte, vriendschappen had en ook Bijbelstudies volgde en naar de kerk ging.  In sommige nachten ging ik naar satanische bijeenkomsten waarbij ik satan vereerde, offers pleegde en zelf ook verkracht en gemarteld werd.

Ik leidde twee levens. Met het ene been in het gewone leven en met het andere in de cult. Mogelijk gemaakt door mijn DIS en door de trainingsmartelingen (door ‘superconditionering’ via o.a. electroshocks), die de persoonsdelen na splitsing hebben ondergaan in de cult, gedwongen om zo dit dubbelleven te blijven leven en te blijven gehoorzamen.

Ik had wel vaak angst zodra het avond werd. Zeker met dagen als halloween en kerst en pasen. Ik voelde een geestelijke druk en spanning, maar als naamdragersdeel gaf ik er weinig aandacht aan omdat ik er toch niets mee kon. Ik had destijds geen flauw idee van wat er tijdens de tijd die ik volledig miste (uren, soms dagen) was gebeurd.

Ondertussen weet ik door traumaverwerking steeds meer over andere persoonsdelen en is het steeds minder ‘zij’ en steeds meer ‘ik’.

In de loop van mijn volwassen leven begon het steeds meer te knagen bij persoonsdelen die naar de cult gingen. Wanneer één van die persoonsdelen zich voorbereidde voor de cultnacht, dan voelde dat persoonsdeel zich onzeker, wiebelig en angstig. Het persoonsdeel wilde soms eigenlijk niet gaan, maar die mogelijkheid had ze niet. De persoonsdelen wisten dat wanneer wij niet zou gaan, de cult ons zou komen halen en het leven geen dag meer zeker was. We moesten wel, we konden niet anders. In de therapie probeerden we opgelopen trauma’s te verwerken die bovenkwamen en probeerden we moed te vinden om door te gaan met leven. Niet op te geven. Langzaam kregen we hoop. We konden onze angsten, herinneringen aan de martelingen en het verlangen naar pijn echter nog niet volledig kwijt en voor alle overload aan gevoelens hadden we juist de cult ‘nodig’. Het is een gigantisch proces om het vertrouwen te gaan voelen in therapie en bij mensen om je heen, maar ook het aangaan van alle trauma’s, deze te vertellen, te voelen en dus te verwerken is een loodzware klus. Er is zo ontzettend veel om te verwerken, niet alles kan er dus direct uit en verwerkt worden (dit vergt een langdurig proces) en verwerking haalt juist ook extreme gevoelens van angst, machteloosheid, schaamte, schuld, walging en meer, in alle intensiteit naar boven.

Zonder nieuwe trauma’s, extreme lichamelijke pijn, drugs en horror gingen we teveel voelen en konden we het leven niet aan. We hadden deze ongezonde zaken van hen nodig. We waren eraan verslaafd. Dit naast het feit dat we ervan overtuigd waren dat wij dood zouden gaan, of één van onze kinderen (sommigen opgroeiend bij mij, anderen gevangen in de cult), of anderen met wie we een band hadden, wanneer we niet zouden komen.

Naarmate steeds meer mensen wisten dat ik uit de cult kwam en dat ik soms nog steeds ging, begon ik me steeds meer te schamen. Maar ik zag ook dat ondanks dat mensen wisten wat ik soms deed en dat ze begrepen dat ik soms niet anders kon, dat ze niet wegliepen. Ze waren er, bleven er en hielpen me steeds weer overeind. Ze lieten me de genade van Jeshua zien en dat Zijn Liefde stand bleef houden wat ik ook koos of deed.

Uiteraard was er wel een soort oerkracht in mezelf om eruit te willen komen en ermee te stoppen, wat anderen ook weer zagen. Maar ik gleed ook steeds weer opnieuw af. De beker van angst was meer gevuld dan de beker van vertrouwen en liefde.

Hoe meer persoonsdelen hun trauma’s hadden gedeeld, hoe moeilijker het in mijn hoofd werd om nog te gaan en hoe meer ik verlangde naar hulp, naar een uitweg. Maar hoe moeilijk is het om hulp te vragen wanneer de angst en schaamte zo groot is en je eigenlijk ontzettend knel zit. In een spagaat. Wanneer je je schaamt voor gevoelens die een ander misschien niet eens kan begrijpen, want hoe kan iemand nou verlangen naar verkrachtingen door demonen en het doen van offers?

De eerste keer dat ik moest gaan, maar niet kon, omdat mijn partner me letterlijk tegenhield om de deur uit te gaan was de angst zo intens groot. Ik moest en zou gaan want ze zouden me komen halen en vermoorden. Maar ik werd tegengehouden en kon echt niet weg. Alle martelherinneringen die bij het niet gehoorzamen hoorden kwamen voorbij en ik vond het moeilijk de realiteit van het leven van nu en mijn herinneringen uit elkaar te houden.

De volgende dag was ik in een soort trance. Ik was in crisis. Ik kon niet meer nadenken wat nu, ik had de ergste zonde begaan die ik maar kon begaan. En dat was niet gaan. Ik zou de straf van de afvalligen krijgen: naakt doodgeslagen worden voorin de ‘cultgemeente’.

Maar in de dagen en weken erop gebeurde er niets, behalve dat de cultleden me achtervolgden, me mails stuurden en belden, maar ze kwamen me niet halen en de mensen om me heen die me probeerden te helpen bleven ook dezelfde, werden niet boos op me en liepen niet weg.

Keer op keer heb ik de cultnachten als heftig beleefd. Mijn strijd in mijn hoofd dat ik moest gaan maar dat het niet goed is om te gaan was immens, maar hoe vaker het lukte niet te gaan, hoe groter de overtuiging in mij dat ik echt niet wilde gaan en daar hulp bij wilde. Ik begon steeds meer te zien hoe afgrijselijk slecht de cult is en wat ze voor vreselijke daden doen in de cult.

De afgelopen jaren, sinds ik niet meer naar de ‘feesten’ ga in de cult wordt elk jaar de angst en de drang om te gaan kleiner. Mijn beker van vertrouwen en liefde werd meer gevuld dan de beker van angst. Vorig jaar heb ik voor het laatst de drang gevoeld om te moeten gaan. Nu, dit jaar, is er het verdriet voor wat anderen daar overkomt met alle beelden en gevoelens erbij, maar vanbinnen ben ik zo overtuigd dat ik daar niet meer hoor. Wat een wonder, dat had ik zelf nooit kunnen bedenken dat dat mogelijk zou zijn.

Ik hoop dat dit andere overlevers mag bemoedigen dat ook al lijkt het zo hopeloos en uitzichtloos en heb je de overtuiging dat de cult altijd sterker zal zijn en altijd zal winnen: het is niet waar!!! Dat je dat gelooft is zo logisch en je hebt genoeg bewijs gehad om het te geloven. Daarin heb je gelijk, maar ook zij hebben grenzen. Wanneer Jeshua’s licht doorbreekt en je boeien losmaakt, kan satan niets meer!

Voor overlevers/slachtoffers: Ik wens iedereen een halloweenweek toe waarin Jeshua’s kracht en macht aanwezig zal zijn, zal heersen en zijn grootheid zal laten zien. Een nacht waarin de duisternis niet zal heersen, maar het volk van God opstaat als een Gideonsbende. Waar God is moet de duisternis wijken!

Ik wens iedereen de rust en de vrede toe van Jeshua. Zijn goddelijke bescherming in elke situatie, al is het midden in de duisternis! Hij heeft mij gered, uit de diepste duisternis, dat kan Hij ook bij jou! Hij heeft mij meerdere malen gered van de dood, midden in die duisternis, maar ik leef!

Voor alle mensen om overlevers heen: de eenzaamheid is heel erg groot tijdens cultnachten. Naast het onmenselijke gevecht tegen de krachten en machten van de duisternis en de trekkracht naar vrijheid in Jeshua is er ook nog het feit dat wanneer je dan kiest om niet te gaan, de meeste mensen om een overlever heen in zo’n nacht gewoon gaan slapen. Je bent als overlever een onmenselijk gevecht aan het voeren die in de uren die komen groter en sterker worden en die battle is niet te winnen zonder mensen om je heen. Blijf wakker, bidt samen en voor de ander. Laat weten dat je weet dat ze de grootste oorlog van hun leven voeren en stel vragen.

Laten we als een Gideonsbende om deze mensen heen staan, zodat zij niet meer alleen staan en de glorie van God alleen maar groter zal worden!

Liefs Esther

Elfde bericht, 5 juli 2022

Door Aline

In opmaat naar cultnachten (5 en 6 juli) gaat chantagepoging van cult door

De afgelopen dagen blijft het cultmails regenen bij het vriendennetwerk, met nare foto’s, ogenschijnlijk geschreven door Esther (vanuit haar mailbox verzonden). Het is echter zonneklaar dat dit haar teksten niet zijn, net zo min als ik geen mail aan haar heb verzonden om de therapie te beëindigen (zie vorige blog).

Het eerste doel van de cultmails lijkt te zijn om Esther in paniek te brengen door de angst te voeden dat ook foto’s waarin zij gedwongen is om dader te zijn, naar haar netwerk zullen worden gestuurd. Zelfs via haar eigen mailbox. Een tweede doel lijkt om haar te chanteren met de bedreiging dat als zij tóch niet terugkomt naar hen, zij dit soort foto’s naar de pers zullen lekken. Zo kregen een aantal mensen uit het netwerk deze mail:

‘Jullie helpen al jaren, denk je. Ondertussen moord en hijg ik er nogal wat vanaf. Zoals dit vind ik het lekkerst maar die kleintjes zijn het leukst. Die schreeuwen.

Onderdanig als dit is mijn kracht maar ik ben een prima heerseres. Kom maar klaar in mijn mond ik slik het zo door. Iedereen die door mij onder de zoden ligt heeft geluk gehad, nu ik nog. X ging in 5 stukken en Y in de fik. Ik kan het je allemaal bewijzen dan kan ik eindelijk in de lik. Ik zal de foto’s sturen als jullie me niet geloven. En anders zeg me even dat je klaar met me ben, dan kan ik je naam wissen in mijn telefoon.

Tot nooit meer! Esther’

Bij X en Y staan in de oorspronkelijke mail twee namen. X is de naam van een vermist/vermoord iemand, coldcase, Esther was destijds volwassen. Y is de naam van een ander vermist/vermoord iemand, coldcase, Esthers was destijds nog een kind.

En gisteravond rond kwart over 8 kwam deze binnen bij een aantal netwerkvrienden: ‘Laatste mogelijkheid, hierna stuur ik alles naar de pers….24 uur gaan nu in…’

Een derde scenario waar Esther rekening mee houdt, is de mogelijkheid dat cult haar via de politie in handen probeert te krijgen. Dit zou kunnen door een foto waarop zij te zien is als dader met een vermoord of vermist iemand, als aanleiding te gebruiken om haar aan te houden. Esther geeft aan dat zij (net als vele andere slachtoffers die hierover spreken) een heel aantal daders, ook (zeer) hooggeplaatsten, kent die bij politie/justitie werkzaam zijn. Als de juiste mensen op het juiste moment op de ‘juiste’ plek zitten, acht zij het heel goed mogelijk dat zij in of via een politiecel gemarteld zal gaan worden. Met als doel haar via die weg alsnog tot gehoorzaamheid aan de cult te dwingen. Esther vraagt zich af wie haar zal geloven als zij uit de cel komt en vertelt dat dit is gebeurd?

Dit blogbericht heeft als doel om de geloofwaardigheid van Esther te versterken, als de cult inderdaad tot een dergelijke actie zou overgaan. Dit wil ik doen door nu al getuigen aan het woord te laten die weten hoe Esther op dit moment in het dagelijks leven functioneert. Mocht Esther inderdaad opnieuw gemarteld worden, dan zal haar functioneren na terugkeer daarvan aanzienlijk slechter zijn. Wat door dezelfde getuigen dan kan worden vastgesteld.

Ik heb daarom aan vele mensen om Esther heen gevraagd om te verklaren hoe Esther naar hun mening op dit moment functioneert. Dit zijn uiteraard allemaal mensen die de echte identiteit van Esther kennen. Ik citeer er hier een paar:

‘De afgelopen 2 jaar heb ik Esther enorm zien groeien als persoon. Ze is nu innerlijk veel sterker en stabieler, kan en durft goed verwoorden wat haar is overkomen en integreert steeds meer als persoon.  Ze staat stevig en nuchter in het leven, met enorme toewijding aan gezin en werk. Opvallend is dat ze nu kan genieten van geuren en kleuren in de natuur. Ze doorziet het proces van heelwording waar ze in zit en wil pertinent daarin verder komen, ondanks alle druk vanuit de cult om haar terug of klein te krijgen.’

Gerard van der Schee

‘Een aantal jaren geleden mocht ik Esther leren kennen.
Ze was toen een angstig vogeltje..
Ik weet dat ze een inmense strijd doormaakt, maar ik heb haar vastberadenheid gezien en na al die jaren is ze nu de vrouw die vast houdt aan de belofte voor haar leven, sterk, meelevend en ook bereid om voor andere een voorbeeld te zijn.’

Hans Scholte

‘Wij kennen Esther als een zelfbewuste vrouw die haar zaken goed op een rijtje heeft.
Ze is stabiel in haar handelen en in haar emoties
Een prettige moedige vrouw.’

Jaap Spaargaren

Wellicht zal een lezer van dit blog zeggen: waarom gaat Esther zelf niet naar de politie om te vertellen hoe zij gechanteerd wordt? Anderhalf jaar geleden heb ik hierover een opinieartikel geschreven in het Nederlands dagblad, dat hier te lezen is. Inmiddels stapelen meer feiten zich op. Een aantal daarvan hieronder, zowel algemeen bekende feiten als zaken die ik de behandeling van Esther en anderen meemaak.

Naast Esther zijn er veel andere slachtoffers die (anoniem) vertellen over betrokkenheid van politie en justitie bij georganiseerd (ritueel) misbruik. Dit is de reden dat de behandelaarsgroep van ca. 20 GGZ-behandelaren, intensief – maar tevergeefs – gepleit heeft voor onafhankelijk onderzoek, los van Justitie, zie de brieven op deze site onder ‘overheid en justitie’. Caleidoscoop bood in 2020 aan de Tweede Kamer een bundel verhalen aan,  met de (zeer slechte) ervaringen van overlevers rond aangifte van georganiseerd misbruik. De verhalen liegen er niet om. Andere feiten die ook recent boven tafel kwamen, versterken de indruk dat bestrijding van zedendelicten allesbehalve prioriteit is. Zie b.v. https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2422408-steeds-meer-zedenzaken-belanden-op-de-plank, m.n. het filmpje onderin van ouders wier dochter van 5 misbruikt is. Als zulke ‘eenvoudige’ zedenzaken al niet worden opgepakt, is de complexe zaak van Esther en andere overlevers -nog los van alle andere redenen om niet naar de politie te gaan- op voorhand kansloos. Zeer opmerkelijk is daarnaast het feit dat vrouwen aangeven dat de politie een ontmoedigingsbeleid lijkt te voeren als het gaat om aangifte van zedenmisdrijven en het verdwijnen van de onafhankelijkheid van AmberAlert, zie het artikel dwarsverbanden. De traagheid van politie en justitie in genoemde zaken staat in schril contrast met de voortvarendheid waarmee mensen die publiekelijk aandacht vragen voor georganiseerd (ritueel) misbruik, worden opgepakt. Het voortdurende capaciteitsprobleem bij politie en justitie blijkt dan geen belemmering, er wordt alle tijd en energie gestoken in het berechten van deze mensen. Zijn de zaken waar de drie van Bodegraven van beschuldigd worden, werkelijk ernstiger dan het stelselmatig verkrachten van een meisje van 5 of jonger? En vindt onze samenleving dat echt belangrijker dan proberen te voorkómen dat andere meisjes van 5 hetzelfde overkomt? Ook het meisje Lisa (zie de uitzendingen van Argos over haar) kreeg aantoonbaar geen eerlijke rechtsgang, wel werd haar moeder op 8 maart j.l. van haar bed gelicht volgens berichten op social media.

Sinds het schrijven van het eerder genoemde opinieartikel, heb ik zelf ook een hoop nieuwe dingen meegemaakt, die de geloofwaardigheid van de getuigenissen van overlevers van srm, ook over betrokkenheid van justitie en politie, onderstrepen. Ik kan hier (nog) niet alles noemen, maar een aantal van de zaken die ik heb meegemaakt rond het thema ‘politie’ wil ik op dit moment wel noemen:

• Ik heb meermalen aan de telefoon gezeten met Esther terwijl zij vertelde gevolgd te worden door politiebusje/auto, soms ingeklemd tussen twee. Let wel: Ik heb tot op heden in andere zaken Esther nog nooit op een leugen kunnen betrappen, afgezien van 1 keer in het begin van de therapie toen een persoonsdeel mij wilde uittesten.
• Esthers man heeft zelf meermalen meegemaakt dat er een politieauto afwisselend voor en achter hen ging rijden en een inzittende handgebaren maakte richting Esther. Ikzelf heb ook politieauto’s gezien die om Esther heenzwalkten terwijl ik met haar meereed.
• Esthers man heeft gezien (samen met Esther) hoe een politieauto zo’n 10 minuten heen en weer reed op fietspad over hun huis.
• Ik heb een foto gezien waarin verkrachting plaatsvond door een man in politieuniform tegen een politieauto en een foto waar een naakte vrouw, beplakt met electrocutiedraden aan weerszijden werd vastgehouden door een agent
• Ik ben getuige geweest van het verwerkingsproces van meerdere afschuwelijke martelherinneringen van Esther, waar (zeer) hooggeplaatste functionarissen van politie en justitie een cruciale rol in speelden. Sommige daarvan zijn te lezen in de fragmenten van Esthers levensverhaal op deze site. Juist het realiseren en verwerken van de machtspositie van deze mensen was een aspect dat het verwerkingsproces verzwaarde en bemoeilijkte.

En dan dit. Aan het begin van de behandeling van Esther, kon ik mij niet voorstellen dat haar doodsangst richting politie en justitie gegrond zou kunnen zijn. Er moesten in ons Nederland toch eerlijke politiemensen te vinden zijn, die alles op alles zouden willen zetten om deze misdaden tegen de menselijkheid voor het voetlicht te helpen brengen? En er moest toch een weg zijn te vinden om dit veilig te doen? De reguliere weg (aangifte) leek sowieso onbegaanbaar, omdat mensen in de top van politie/justitie alle dossiers kunnen inzien (is mij verteld door een terzake kundig politieman). Dus stel dat Esther en andere overlevers gelijk zouden hebben en er zouden daders zitten in de top van Justitie, dan zal via die weg de aangifte vroeger of later worden gedwarsboomd, zo vermoedde ik. Maar er is nog een andere weg, via de het TCI (Team Criminele Inlichtingen). Dit speciale team van politie rapporteert niet via hun gebruikelijke informatiesysteem. Ik nam het aanbod van een buurtagent aan, die mij in contact wilde brengen met het TCI. Ik besprak dit niet met Esther, ik zou alleen in heel vage termen spreken en uiteraard zonder Esthers naam te noemen. Dit team kon ik zelf niet bellen, maar iemand van het team zou anoniem (alleen met voornaam) contact met mij opnemen. Dit gebeurde inderdaad. Om uit te sluiten dat ik gebeld werd door een cultlid dat zich voordeed als rechercheur van de TCI, checkte ik via reguliere telefoonnummers van de politie of dit telefoontje klopte. Het klopte. Ik vertelde uiterst summier iets over de situatie van Esther, waarbij ik uiteraard haar identiteit niet prijsgaf. Ik vertelde alleen over iemand die ontsnapt was uit een dadernetwerk, dat alles op alles zette om haar weer te dwingen terug te keren tot gedwongen prostitutie. De rechercheur legde uit dat hun werkwijze is om in samenwerking met het slachtoffer een val op te zetten voor de daders. Zodat zij op heterdaad betrapt konden worden. Zijn ervaring was dat dit soort slachtoffers zo angstig zijn, dat zij het plan verraden aan hun daders voordat het kan worden uitgevoerd. Kortom, hij zag geen mogelijkheden.

Vele maanden later had ik een zeer angstig kinddeel van Esther in paniek op de app. Was het waar dat ik met de politie had gebeld? Zij was gebeld en had een geluidsopname gehoord waarin ik met iemand van de politie over haar praatte. Ze wist zeker dat ik het was, ik had hetzelfde ‘snuifje’. Ik ontkende in alle toonaarden, de optie ‘politie’ had ik in mijn hoofd inmiddels al afgestreept. Ik dacht geen moment aan dit gesprek van maanden eerder, omdat het in mijn ogen volkomen anoniem was en cult hier geen lucht van gekregen kon hebben. Het duurde hierna een tijd voordat bepaalde persoonsdelen van Esther mij weer wat gingen vertrouwen. Zij waren niet gerustgesteld door mijn woorden dat het een ‘deep fake’ geluidsopname kon zijn. Pas recent, toen Esther en ik het begin van de behandeling doorspraken en ik ook dit voorval vertelde, vielen voor haar de puzzelstukken op hun plek. Een ander persoonsdeel kon mij globaal de inhoud van het gesprek vertellen. Ook voor mij vielen de puzzelstukken op hun plek. Zij had een geluidsopname gehoord van het telefoongesprek van mij met de TCI. Maar hoe kon dat gebeuren?

Zoals ik al zei, er is meer. Niet alles kan ik hier (nu) schrijven. Maar ik hoop de lezer duidelijk te hebben gemaakt dat ik alle reden heb om het scenario dat Esther via de politie in een cultval kan worden gelokt, zeer serieus te nemen.

Tiende bericht, 1 juli 2022

Door Aline

Cult zet nieuwe stap: overduidelijk inbreken/vervalsen van digitale communicatie

Om tussen de face-to-face afspraken door te communiceren, maken Esther en ik al jaren gebruik van steeds wisselende apps (niet zijnde whatsapp) en emailadressen. Frequente wisseling bleek nodig, omdat persoonsdelen al lang geleden aangaven dat de cult bekend bleek met informatie uit onze app- of mailwisseling. Ook kwamen regelmatig appjes niet aan die wel gestuurd waren.

De afgelopen week opende de cult een offensief via inbreken in/vervalsen van email, chats en apps. Drie voorbeelden:

1. Vorige week werd, op een cruciaal moment voor de veiligheid van Esther, een bericht van haar aan mij niet afgeleverd. Even later stuurde ik min of meer toevallig zelf een bericht aan haar en kreeg een melding dat het niet kon worden afgeleverd. Dit alarmeerde mij en ik haastte mij naar de plek waar ik wist dat Esther ongeveer zou moeten zijn. Op mijn weg daarheen liep ik een cultlid tegen het lijf die ik inmiddels ken. Hij was kennelijk op weg naar Esther en het kennelijk de bedoeling dat ik niet wist waar zij zich bevond op dat moment. Met mijn wifi bleek niks mis, berichtjes via andere apps naar Esther bleken gewoon te worden verzonden. Wat later op de dag werkte de chat-app weer zoals voorheen.

• Waar je bovenstaand voorbeeld nog als ongelukkig toeval kunt afdoen, geldt dat zeker niet voor dit geval: op de app van een persoonsdeel van Esther, kreeg ik op 28 juni een bericht in ongeveer de schrijfstijl van dit persoonsdeel. Het was een bericht met heel veel wantrouwen richting mij. Dit gebeurde in de eerdere fase van de therapie heel regelmatig. Ik schrok van het bericht en kon het niet plaatsen, maar ging er wel op in. Kennelijk had ik iets heel belangrijks gemist, vermoedde ik. Dit leidde tot verwarring in de communicatie toen we elkaar face-to-face ontmoetten. Gelukkig kon dit snel worden rechtgezet en bleek dat dit bericht niet door haar geschreven was. De dag erna (toen ik inmiddels wist dat cult actief was op deze app , maar cult dit kennelijk nog niet in de gaten had) kreeg ik op dezelfde app een bericht dat ‘zij‘ helemaal de therapie stopte ‘we komen trouwens niet meer naar de afspraken die we hebben dan weet je dat ook’.

• Een kritische lezer zal misschien opwerpen dat mogelijk een ander persoonsdeel deze app had gestuurd. Aangezien ik het binnenproces van Esther heel goed ken, weet ik dat deze optie is uitgesloten. Niet alleen omdat dit een heel sterk persoonsdeel is en haar app nog nooit is ‘gekaapt’ door een ander persoonsdeel. Maar ook omdat zulke dingen in de fase van herstel waarin het hele persoonlijkheidssysteem zich bevindt, niet gebeuren. Mocht de lezer daar nog aan twijfelen, op dezelfde dag ontving Esther een mail, ogenschijnlijk vanuit mijn mailadres verzonden, waarin staat: ‘Via deze weg wil ik jullie officieel laten weten dat we de therapie beëindigen per 28 juni 2022. Ik heb met heel mijn hart alle tijd aan jullie gegeven, maar omdat jullie je niet houden aan onze afspraken, stopt het hier’. De mail was met mijn standaard afsluiting ondertekend. Voor persoonsdelen van Esther toch nog een innerlijk gevecht: cognitief wel weten dat deze mail niet van mij kán zijn. Maar het gevoel zegt iets anders: ‘zo vaak hadden ‘ze’ gelijk en werd ik verraden door iemand die zich voordeed als te vertrouwen. Is er niet toch misschien, een hele kleine kans dat dit ook met Aline het geval is?’

Wantrouwen zaaien bij therapeut of cliënt ten aanzien van elkaar, is een strategie van de cult die vele varianten kent. Deze week werd verwarring van digitale communicatie geïntensiveerd met nu wel heel duidelijke inbraken en vervalsing van communicatie. Vandaag kreeg ook een netwerkvriend een vervalste mail toegestuurd vanuit de mailbox van Esther, waarin zij aangeeft dat zij het contact wil verbreken. Het is wel duidelijk dat de cult in de gaten heeft dat er een antigif is dat hun giftige manipulatieve, sadistische, kwaadaardige trucs kan weerstaan: Echte verbinding, die haar anker heeft in een gezamenlijke verbinding met de Levende God, wint het van angst, manipulatie, intimidatie en programmering.

Negende bericht, 13 juni 2022

Door Esther

Het innerlijk proces van de afgelopen maanden

Ondanks dat er dagelijks nog acties vanuit de cult naar mij of mijn omgeving toe zijn, gebeurt er heel veel herstelwerk van binnen. Er hebben ook integraties plaatsgevonden. Persoonsdelen die elkaar niet konden horen of zien hebben keuzes gemaakt waardoor ze elkaar wel konden horen en zien. De clue was het delen van geheimen die tussen elkaar in stonden. Het verlangen bij elkaar te komen groeide steeds meer, tot het moment dat er bewust de keuze werd gemaakt te integreren.

Verschrikkelijke (stukken van) gebeurtenissen en gevoelens die we van binnen voor elkaar verzwegen werden gedeeld en verwerkt. Angst voor reacties van persoonsdelen onderling werden in de ogen gekeken, hechtingsbanden van persoonsdelen met daders werden gedeeld met elkaar en verbroken, schuldgevoelens werden gedeeld over acties die het ene persoonsdeel had gedaan waarmee het andere veel leed had gekregen, enz.

De honderden redenen die ieder van ons had om als persoonsdelen gebeurtenissen en gevoelens voor andere persoonsdelen te verzwijgen, konden we van elkaar steeds beter begrijpen. In die onmogelijke situaties van vroeger was datgene het meest logische om te doen. Ieder persoonsdeel heeft iets gedragen wat de ander niet kon. Het is liefde voor jezelf dat je splitst op zo’n moment. Puur zelfbehoud op het diepste niveau. Pure liefde voor het leven, die de cult dus gebruikt, zodat ze meer met je kunnen doen. Hoe bizar is dat.

De afgelopen 4 jaar was het keihard werken aan elke herinnering die bovenkwam. Elke herinnering had meerdere lagen bij meerdere delen, welke gevoeld en verteld moesten worden. Niet elk detail, wel de pijnlijkste en schaamte- en schuldvolle details. De keuze die keer op keer gemaakt moest worden om het aan te gaan was en is echt mega zwaar. Stel je voor dat je steeds weer opnieuw de keuze krijgt om iets te moeten vertellen waar je je vreselijk voor schaamt en waarvan je vindt dat je er eigenlijk de grootste straf voor verdient. Ook is het iets wat onbekend is en vele vragen oproept. Daarnaast doet dat vertellen mega zeer, want je keel is vreselijk ontstoken. Toch is het de enige weg en kies je ervoor het maar te doen. De ervaring heeft het geleerd.

De keuze om te vertellen en te voelen doe je dan niet 1 keer, maar keer op keer, 4 jaar lang, dagelijks en soms meerdere keren per dag, totdat je elke keer weer door het pijnpunt en de schaamte en schuld heen bent. Als je dan net klaar bent, je een overwinning hebt behaald, kom je weer iets nieuws tegen en moet je opnieuw de keuze maken dit te doen. Uitputtend.

Ik heb meer dan 1000 herinneringen op deze manier verwerkt de afgelopen 4 jaar en nu is de druk eraf. Alle herinneringen hadden een angel, een haak waardoor de cult invloed op me had. Waardoor ik soms terug wilde, niet durfde door te zetten, hield van daders, te bang was, etc. Nu, na de integraties, zijn er geen automatisch reagerende delen meer. De programma’s zijn uitgeschakeld, maar het lijkt wel of het verwerken nu pas echt begint.

De afgelopen jaren was het acuut levensnoodzakelijk om keihard door te gaan met verwerken. Als ik dat niet deed kon een nog automatisch reagerend personeelsdeel van mij, me terugbrengen naar de cult. Zonder dat ik, wij als grote persoonsdelen, ons daar bewust van waren. Die tijd is voorbij, maar nu zijn er triggers die wij als grote persoonsdelen met z’n allen voelen. Verdriet, pijn, vragen, herinneringen die boven drijven die er ook uit moeten. Er is zoveel gevoel. Onechte, ongezonde Identiteit afbreken en een gezonde identiteit weer opbouwen. Wie was ik nou eigenlijk, wie was mijn familie? Wat was nou mijn aandeel en wat zou ik willen voor mensen die er nog in vastzitten? Wat moet ik nog goedmaken in mijn leven vanuit mijn eigen daderschap? Wat is er nog over in mij wat gedragspatronen heeft die vanuit een ongezond denken/opvoeding komen.

Zo kwam ik een paar weken geleden op een heel groot pijn en angst punt. Ik maakte een fout op mijn werk. Als ik iets niet mag doen, is het fouten maken. In de cult staat op elke fout, groot of klein, expres of doelbewust, een enorme straf. Marteling van allerlei soort. Mijn hele wereld stortte in en ik wachtte, onbewust van binnen, op een enorme straf. Ik was in staat om alles te ondergaan, ik was erop voorbereid, maar er kwam niets.

Ik biechtte mijn fout op, nam mijn verantwoording hierin en kreeg te horen dat ik het heel goed had gedaan en ze trots op mij waren. Ik kreeg een error. Dit klopte van geen kant en ik raakte nog meer uit balans….. Fouten maken mocht niet…. tenminste, dat had ik zo geleerd door mijn verleden…. en nu is er ruimte om eraan te werken, want ik blijk, nu na 4 jaar, toch ook een gewoon mens te zijn die fouten kan maken…. help!

Zo zijn er tientallen (hoop dat het er niet meer zijn) denkpatronen bewust en onbewust, waarmee ik nu aan de gang mag gaan. Ik kan eindelijk zeggen dat ik vrij ben. Nu mag ik gaan genezen!

Ik leer proeven, ruiken, zien. Voor het eerst in mijn leven heb ik echt de bloesem aan de bomen gezien. Heb ik mij verwonderd dat de bomen en planten elke dag een nieuwe ontwikkeling meemaakten. Ik pluk elke dag de boontjes uit mijn tuintje en verbaas me over het leven wat er te zien is. Het was er altijd, maar ik was er blind voor. Ik kies ervoor te leren genieten, doe mijn gezicht in de zon en ruik de frisse lucht. Ook al staan de cult aan de overkant van mijn huis en proberen ze contact met me te maken, mijn innerlijke vrijheid pakken ze nooit meer af. Ik kies ervoor te genieten van de dingen die het leven me ook geeft, ondanks dat het niet de makkelijkste weg is!

Achtste bericht, 19 januari 2022

Door Esther

December, alweer. 6 jaar geleden werd ik een busje ingetrokken. Zo kwaad waren ze dat we niet alles meer deden wat ze wilden dat we deden. Angst voor de straat overspoelde me, ik was niet meer dezelfde. Ik ging keihard werken in therapie om mezelf te begrijpen en trauma’s te verwerken.

Langzaamaan kreeg ik weer meer autonomie terug. Door in sneltreinvaart te gaan verwerken en steeds beter te leren samenwerken met andere persoonsdelen van binnen, lukte dit. Ondanks dat er nog persoonsdelen soms naar de cult bleken te gaan, achteraf, was ik als persoonsdeel me aan het los worstelen van mijn verleden en mijn veiligheid aan het proberen te garanderen met hulp van mensen om me heen.

Nu ruim een jaar geleden, ook in december, wilden ze me vermoorden. Ze wisten dat ik niet meer terug zou komen denk ik. Toen ik terugreed van mijn werk en mijn auto was vergeten op slot te doen, grepen ze bij het stoplicht hun kans en stapten achterin. Ze zouden me vermoord en mijn lijk onvindbaar gemaakt hebben (zie brief aan daders voor het hele verhaal). Opnieuw begon de strijd om niet de angst de overhand te laten hebben en daardoor niet terug naar de cult te (willen) gaan.

Nu was het weer december geweest. Deze maand is altijd heel erg zwaar door halloween, alle triggers van de feestdagen, alle herinneringen van alle moorden die ik heb gezien en die mijn handen hebben gepleegd, om niet te spreken over mijn kindjes die ik geofferd heb zien worden. Door alles waarmee ik van binnen bezig was, was ik niet voortdurend alert en op sommige plekken waande ik me best veilig met mensen om me heen, camera’s en andere manieren en toch…. toch kreeg die klootzak me te pakken in de wc op mijn werk.

Al 6 weken is mijn hele slokdarm en maag verbrand door wat ik toegediend heb gekregen. Eten en drinken gaat nog steeds bijna niet en zonder dokters ingrijpen was het mogelijk slechter afgelopen. Of ik ooit weer normaal kan proeven, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat wanneer ik nooit meer kan proeven of andere schade eraan overhoudt, ik daardoor alleen maar strijdvaardiger zal worden.

Zevende bericht, 29 juli 2021

Door Esther

Bijna 40 jaar voorbij nadat ik voor het eerst verkocht en verkracht werd.

Ruim 30 jaar voorbij dat ik voor het eerst moeder werd, ik was zelf nog kind.

Ruim 22 jaar is voorbij nadat een deel van mij besloot om Jeshua te willen volgen en mijn vrijheid in zicht kwam.

Ruim 20 jaar voor ik voor het eerst een kind van mij mee naar huis mocht nemen.

Ruim 8 jaar geleden voor ik mensen op mijn pad kreeg die me bij de hand namen en de weg uit wezen.

Ruim 5 jaar geleden dat ik koos geen angst te hebben voor het ongeboren leven, door jullie toedoen ontstaan, maar wat met open armen en liefde is ontvangen.

Ruim 1 jaar voorbij nadat ik besloot een ander te helpen aan jullie te ontkomen.

Ruim 7 maanden zijn voorbij nadat jullie me voor het laatst probeerden te vermoorden.

Nog geen maand voorbij dat jullie me opnieuw probeerden schuldig te laten voelen, me terug wilden trekken en me klem zette, maar hier komt de no more…..

Ook al laten jullie mijn handen moorden, ook al verkrachten jullie mijn lijf, zetten jullie me klem of bedreigen mijn kinderen, het buigen voor jullie is voorbij.

Jeshua is mijn Heer en ik ga door op mijn weg in vrijheid en elke overwinning zal ik benoemen!

Zesde bericht, 2 april 2021

Door Esther, over Pasen

Omgekeerd kruis, offer, kaarsen, geluiden, seks… Als je zwanger raakt deze dagen, heb je de ereplek met kerst verworven. Verwachting en doodsangst, moord. De paasdagen zijn in aantocht. De 40 dagen tijd bijna voorbij. Voor sommigen komt er verlossing (lees overlijden) na 40 dagen angst en pijn en voor sommigen begint de hel pas.

Ik kan weer niet slapen. Dit soort ‘feestdagen’ worden niet makkelijker naarmate je langere tijd niet meer komt in de cult. De horror blijft naar binnen glippen in je gedachten en het gevoel dat je anderen kan ‘redden’ blijft je bekruipen. Jaren later, nu, zeg ik tegen mezelf: het mag verteld worden, het mag in het licht. We hebben te lang gezwegen. We zijn sterk genoeg, omdat we hier er nog zijn, dan zijn we ook sterk genoeg om te praten. Met elk woord breken de ketens van gevangenschap steeds meer open. Wie spreekt zich nog meer uit? Wie denken en bidden aan en voor degenen die een knetterhard gevecht leveren deze dagen? Ze kunnen niet zonder steun. Kijk niet weg. Wegkijken is nog erger dan het misbruik zelf! En voor jou, overlevende, sta op, er is een weg uit, juist in deze dagen. Je bent zo sterk. Want je leeft nog! Dan kan je ook dit gevecht aan. Je bent niet alleen!

Onderstaand stukje vond ik op internet (bron: https://messianieuws.nl/pasen-is-dag-herrijzenis-nimrod/) over een stukje achtergrond van Pasen vanuit Joods perspectief. Toch veel overlappingen:

‘Pasen is een rooms / Baäl feest wat vermengd is met Pesach. Oorspronkelijk is het een feest vol satanische rituelen: demonische aanbidding, kindoffers, seks-orgies, prostitutie, zonsopgang rituelen (op de zon aanbidding dag/zondag) en andere praktijken. Het herleid allemaal naar Semiramis, de vrouw van Nimrod. Deze vrouw uit de geschiedenis heeft in veel culturen een andere naam. In de bijbel staat zij bekend als Astharoth, Astartes, Diana of Artemis. Pasen is in het engels Easter. En juist deze engelse naam verwijst duidelijk naar Ishtar, Astartes, Semiramis. Bedenk wat God er van zal moeten vinden dat zo’n satanisch feest vermengd is met Pesach en Zijn bedoelde feestdag niet meer gevierd wordt. Met Pasen wordt op zondag de bovennatuurlijke conceptie van Tammuz herdacht, de gereïncarneerde Nimrod. Hij wordt sindsdien vereerd als de zonnegod Dagon of Baal. Met Pasen wordt er dus gevierd dat Nimrod die gedood was, weer herrezen was in Tammuz. Het is de bovennatuurlijke wedergeboorte van Nimrod. Nimrod was dood, maar leeft weer verder in Tammuz. En dit pas natuurlijk perfect bij Jezus dood en opstanding.

De vrouwen die met Pasen tijdens seksorgies bevrucht werden bevielen rond 25 december (kerst) van een baby. Deze baby’s werden dan op 25 december geofferd aan Moloch. Het is de roomse en babylonische kerk geweest die deze verandering op haar geweten heeft. Een doelbewuste actie van Constantijn en de bisschop van Rome. Een actie die al in Daniel voorspelt is (Dan. 7:25). Keizer Constantijn was een aanhanger van de Mithracultus (zonaabidding). De roomse katholieke kerk heeft haar wortels in de baäldienst of beter gezegd: de roomse katholieke kerk is baäldiens in een iets ander jasje zoals wij dat lezen in de bijbel. Het is godsdienst uit Babylon volledig gericht op de zonneaanbidding. Babylon waar de meergodendienst acceptabel is, maar waar je niet alleen de enige en levende God van Israël mag belijden en dienen.’

Vijfde bericht, 26 maart 2021

Door Aline Terpstra

De cult blijft Esther links sturen van websites waarop steeds wisselende pornofilmpjes staan, met onder meer flimpjes waarbij zij dader is. Dit is de reden waarom eerder deze week fragmenten deel 4 op de website is geplaatst.

Nu de cult doorgaat hiermee en daarnaast middels mails en berichten bedreigingen doet naar familieleden die nog in hun greep zijn, wordt vandaag deel 5 geplaatst. Hierin is onder meer het getuigenis van Esther te lezen over hoe zij op ongeveer 16 jarige leeftijd gedwongen werd haar 2-jarige dochtertje vast te houden, die na wrede verkrachting werd vermoord. Alleen de namen van de 3 bekende mensen zijn niet ingevuld.

Vierde bericht, 19 maart 2021

door Aline Terpstra

Naar aanleiding van een smerige actie van de cult op 12 maart, heeft Esther ervoor gekozen zondag 13 maart nieuwe fragmenten (deel 2) van haar levensverhaal op de website te plaatsen. In deze fragmenten vertelt Esther hoe vrouwen als zij van jongs af aan , maar ook in de volwassenheid, worden ingezet om mensen met invloed te verleiden en in de val te lokken. Ze vertelt hoe de foto’s die hiermee gepaard gaan, gebruikt worden door de cult om invloedrijke mensen te chanteren en naar hun hand te zetten.

Naar aanleiding van de extreme pornofilmpjes van Esther die de cult ook afgelopen week op het internet blijft plaatsen, zijn vandaag opnieuw fragmenten (deel 3) van haar levensverhaal op deze site geplaatst. Zij vertelt daarin hoe vriendschapsrelaties binnen de wereld van de cult stelselmatig kapot worden gemaakt en vertelt over de onvoorstelbare wreedheden van een hooggeplaatst persoon.

Derde bericht, 11 maart 2021

door Aline Terpstra

Deze week, dinsdag 9 maart, ontvingen een aantal mensen uit het vriendennetwerk om Esther heen en ikzelf een mail met de titel ‘bewijs’ en de volgende tekst:

“Wie denk je dat dit meisje heeft vermoord?
Precies….

Wil je bewijs?”

In de bijlage een gewone foto van het gezicht van een gekleed meisje. Onderzoek op internet wijst uit dat het de foto is van een meisje dat jaren geleden als vermoord is opgegeven. Esthers man kreeg een iets afwijkend mailtje:

“Wie denk je dat dit is?
Precies!

Wil je weten wie ze vermoord heeft? Stuur ja en je krijgt elke foto te zien….
Ik weet dat je het wil weten. Ik wacht op je antwoord!”

In de bijlage een foto van een naakt tienermeisje waarvan ik denk dat het Esther is – zijzelf geeft aan dat zij dat inderdaad is – en het middenstuk van het lijf van een naakte man met een erecte penis.

Esther zelf krijgt foto’s toegestuurd waarop zij op volwassen leeftijd een meisje moet vermoorden. De foto geeft de context natuurlijk niet weer.

Tweede bericht, 23 februari 2021

door Aline Terpstra

Betrokkenheid politie

Gisteren op de terugreis van een afspraak met mij had ik Esther aan de telefoon, terwijl we allebei naar onze woonplaats terugreden. Esther werd eerst gevolgd door een bekende auto die wonderlijk genoeg niet met de lichten seinde of op andere manieren zijn aanwezigheid liet merken. We vroegen ons beiden af of zijn aanwezigheid toeval was (niet met een cultopdracht onderweg). Wellicht kwam de verklaring vlak erna. Vlak bij huis kwam een haar bekende cultagent in politieauto haar tegemoet rijden. Lachend schoot hij naar haar weghelft waarbij het even leek of hij haar aan ging rijden, en schoot toen weer terug naar eigen weghelft.

Chantage en cultcommunicatie met gemaakte porno

Zoals in het vorige bericht is aangegeven, is er een link naar een pornosite doorgestuurd aan een aantal mensen uit het vriendennetwerk van Esther. Het gaat om een site met korte pornofilmpjes van seks met dieren, martelseks en meer. Ogenschijnlijke doel was om Esther te dwingen om middels publicatie van ‘haar’ beelden, haar netwerk van zich te vervreemden, zoals de tekst van het vorige bericht aangeeft.

Zoals je je kunt voorstellen was schaamte en angst de eerste reactie van Esther. Omdat het welzijn van Esther altijd voor bewijs gaat, heb ik de site in eerste instantie niet bekeken. De filmpjes die er de eerste paar uren op stonden van Esther, zijn daardoor alleen door haarzelf gezien. Ze vertelt dat de filmpjes beginnen met een soort inleiding die ongeveer zo gaat: ‘ik ben hier vrijwillig, ik heb hier zelf voor gekozen, ik doe dit voor mijn werk.  Ik ben hier regelmatig en vond dit en dat bijzonder aan het maken van deze opname.’ Dit zien en horen maakte de schaamte om de filmpjes aan mij te laten zien.

De volgende dag was er wel ruimte ontstaan om alsnog samen naar de pornosite te kijken. De titels van de filmpjes stonden er nog wel op en het startbeeld, de filmpjes zelf niet meer. Dit hebben we geregistreerd. 

Er blijkt echter nog een adder onder het gras te zitten. Afgelopen maandag heeft de cult nieuwe beelden van Esther erop gezet. Het bleken opnieuw niet werkende links naar filmpjes waarbij alleen het startbeeld is te zien. Dit is een manier om codes aan haar door te geven: bijvoorbeeld derde pagina, eerste rij, derde foto is 313. Daar zit een opdracht achter of herinnering die sommige persoonlijkheidsdelen van haar triggeren.

Omdat er ook kinderpornobeelden op de site staan, heb ik een melding gedaan bij het meldpunt kinderporno dat de site van het internet af moet.

Eerste bericht, 21 februari 2021

door Aline Terpstra

Deze website was gisteren bijna klaar. Esther had die dag de moedige stap gezet om het mailcontact met cultdader H. te verbreken. ’s Avonds kreeg ik een mail van de cult met 3 foto’s van Esther in martelpositie. Erbij de tekst:

Deze gore hoer is jullie hulp niet waard

alles van haar gore streken gooi ik nu op straat

Het internet gooi ik vol met haar kut en tieten

ik hou pas op nadat jullie haar aanwezigheid verlieten

Zo niet, kijk dan maar gauw op deze site (link naar een pornosite, weggehaald door mij, AT) daar staat ze al tussen.

Ik weet zeker die is nooit meer te sussen.

Ik haal het er pas af als jullie bevestigen haar te verlaten.

Adieu!

In de artikelen over de behandeling van Esther schrijf ik dat ik veel martelfoto’s van de cult heb gezien, die mij bij wijze van dreigmail zijn toegestuurd. Op deze foto kan ik zien dat dit Esther is. Hangend aan het plafond aan metalen boeien, zowel aan haar benen als aan haar polsen.

….zolang wij als samenleving de waarheid van dit extreme misbruik niet onder ogen zien,

….zolang politiek, media en samenleving geen eerlijke rechtsgang afdwingen voor het meisje Lisa, dat op haar 15^e door hooggeplaatsten in een bos verkracht werd waarbij ze beviel en haar baby omkwam

…zolang wij niet weten hoe slachtoffers van ritueel misbruik gedwongen worden tot vreselijke misdaden en dat niet begrijpen

…zolang slachtoffers als Esther doodsbang zijn dat de daders films en foto’s hiervan kunnen doorsluizen naar politie en dat zij dan veroordeelt worden en de echte daders vrijuit gaan

Zolang kunnen Esther en ik geen aangifte doen en gaat dit onrecht door.